GÜL

Gelin...

Selamün Aleyküm Kardeşlerim

Yeni bölüm ile karşınızdayım.

Umarım hâliniz iyidir (:

Bu bölümü yine Gül ile Akif'in ağzından dinleyeceğiz.

Yorumlarda buluşalım :)

İyi okumalar...

Buyrun bölüme♡♡

ღღღ

|GÜL|

Sabır, şükür ile kardeşti; yan yana, birarada. Sabır gözyaşı dökerken şükür de dökerdi. Sabrın canı acısa şükrün de canı acırdı. Onlar birarada olunca yüzlerinde gülümseme yer alırdı. Sabır şükrü yanına çağırır, şükür ise sabra teselli verirdi. Öyle böyle vakti gelinceye kadar devam ederdi. Fakat kardeşlikleri hiç bitmezdi. Bu dünya gözlerini yummadan sabır ile şükür kardeş olarak kalacaktı. Umut için ellerini hiç bırakmayacaklardı. Kimi zaman ağrıyan gönüllere kimi zaman ağlayan ömürlere...

Yanaklarımdan süzülen yaşlarla gülümsedim. Bu sefer gözyaşlarım sabretmemin şükrünü yaşıyordu. Sabır, şükre gülümsüyordu. Allahım sana şükürler olsun...

İçimdeki heyecanın sevincini ağrımayan, yanmayan kalbimin hızlı atmasıyla bir kez daha anlıyordum. Mutluydum. Ben ona kavuşacak mıydım?

Aklıma gelenle dudağımı araladım.

"B-ben..."

Ortamda sessizlik sürerken sadece onun nefes alışverişlerini duyuyordum. Sıklaşmış nefesleri panik olmama neden olurken atıldım.

Rabbim onunla aile olabilmemin hayırlı olmasını istedim hep. Hayırlısını istedim. Rabbim vereceğim cevabın hayırlı olmasını nasip eyle...

"K-kabul ediyorum..."

Nefesini duyamazken telefonu kulağımdan uzaklaştırdım. Kapanmamıştı. Panikle konuştum.

"Akif..."

Kulağıma gelen kesik kesik ağlama sesleri ile gözlerim dolmuştu. Ne olmuştu...

Konuşmasını beklerken ağladığının belli olduğu sesiyle aklımdan ve kalbimden çıkartmayacağım sözü dolmuştu kulağıma. B-ben...

"Senin kalbinde yer almamın sevincini yaşıyorum..."

...

|AKİF|

"Kabul mü etti?"

Ablamın heyecanlı sesine içten gülümsememle dudağımı araladım.

"Evet..."

Kollarını birden boynuma sarmasıyla yerimde sendeledim.

"Yaa benim büyük bebeğim evleniyor mu?"

Kollarımı ona sarıp gülerek konuştum. Şükürler olsun...

"Evet, inşallah..."

Saçımı karıştırıp benden ayrıldı. Kızarmış gözleriyle bana bakıyordu. Dudağımı aralayacağım vakit Burak abimin sesiyle duraksadım.

"Hayırlı olsun kardeşim..."

Yavaştan yanan yanaklarımla gülümseyerek konuştum. Gül...

"Sağ ol abi..."

Ablamın birden omzuma vurmasıyla gözlerimi kocaman açtım. Ne oldu şimdi? Ciddiyetle yüzüme bakıyordu.

"Gül, seni seviyormuş işte. Bize de karın ağrısı çektirdin. Sende gerçekten hamsi kafalılık var. Hamsi kafali seni..." deyip gülmeye başladı.