Chasing Happiness

Chapter Nine

Trey

"Freyah! Ano ba?! Sandali!" Halos pumutok na ang ugat sa leeg ko sa katatawag sa pangalan ni Freyah pero hindi pa rin ito humihinto sa paglalakad. Sa katunayan ay mas lalo pa nga niyang binilisan ang paglalakad.

Mag mula kasi nung araw na tinawag akong papa ni Sabrina ay hindi na kami nakapag usap pang dalawa dahil sakto din ang pagdating noon ni Louie. And I swear gustong gusto ko siyang bugbogin ng mga oras na yun dahil sa pagiging napakatiming niya. Nagmamadali ding hinila ni Freyah ang anak papasok sa kotse ng nobyo ng araw na iyon

I have been stalking her for days now and today must be my lucky day dahil naabotan ko siyang nag aantay ng sasakyan.

"Hey, woman! I said stop!" Malakas na sabi ko. Pinag titinginan na rin kami ng mga tao at wala akong pakialam sa kanila. Mas lalo ko pang binilisan ang mga hakbang ko para maabotan ko ang babaeng hindi ko alam kung pinag lihi ba sa Ostrich sa bilis ng lakad nito.

Napakunot naman ang noo ko nang mapansin ko ang takong ng sapatos niya. It's about to break any minute kaya naman hindi na ako nag atubili pa mabilis kong inabot ang braso ni Freyah but she managed to sway her arm forcefully which is I think not a good idea.

I was right cause as soon as she turned, her heels broke. Nawalan siya ng balanse pero bago pa man siya bumagsak ay sinalo ko siya agad.

And I swear that moment is magical. Parang huminto ang buong mundo everything are in their slowmotion. I can even hear her heart beat... or it was mine, maybe. Hindi ko alam.

Bakas pa rin ang gulat sa mukha ni Freyah but her eyes were glued at mine. I gave her a small smirked and said "I catch you again." Nataranta naman siya kaya nag pumiglas siyang makawala sa hawak ko.

"Don't move or you'll be injured." Babala ko.

She did and look away instead. Dahan-dahan ko naman siyang itinayo ng maayos before she can do any move I kneeled in front of her.

"Trey? Anong ginagawa mo?" Sabi niya.

Hindi ko naman siya sinagot bagkus ay inabot ko ang paa niyang may suot ng sirang takong. I removed it from her foot.

"You should buy some new ones. Madidisgrasya ka sa ganito ka lumang takong" Sabi ko sa kanya habang sinusuri ang sira ng takong nito.

"Akin na yan, bibilhan ko na lang iyan nang pandikit!"  Masungit na sagot niya sa akin habang pilit na inaabot sa akin ang takong.

Tumayo naman ako mula sa pagkakaluhod saka itinaas ang takong niya. "Nah, hindi rin tumatagal ang pandikit. Dapat dito tinatapon na." Walang ano-ano ay inihagis ko sa malapit na basurahan ang takong niya.

Kitang kita ko naman ang pag-iba ng ekspresyon sa mukha niya sa ginawa ko.

"Sira ka ba? Bat mo ginawa yun!" Sigaw niya sa akin saka lumapit sa basurahan. "Ang sira dito iyang takong mo, hindi ako! Don't waste your time fixing that dahil kahit anong lagay mo ng pandikit dyan masisira at masisira pa rin yan. Bumili ka na lang bago."

"Wala pa akong pera pang bili ng bago. Isa pa kung bibili man ako ng bago ibibili ko na lang ng gamit ni Sabrina." She said while removing her remaining heels. She was about to look for the pair of it in the trash bin but I stopped her.

I took a deep sighs. "Ako ang bibili sayo! Pati sa gamit ni Sabrina. End of discussion." Magsasalita pa sana siya pero mabilis ko siyang binuhat na parang isang sako ng bigas saka nag madaling maglakad pabalik sa kotse.

Malamang dahil sa hiyang nararamdaman panay ang hampas niya sa likod ko at sabing e baba ko na raw siya. Pero hindi ko siya pinansin. I opened the front seat at pabagsak siyang pinaupo doon.