A PLACE OF NOWHERE

9

Home

"There are more coming to our area, and I think they are not humans..Be quick!" Iyong ang aking narinig habang pasan ako ni Onue sakanyang likod. Tumatakbo sila ngayon palabas nitong lugar. Halos wala akong maramdaman sa epekto ng itinurok nila saking pampatulog. Nakita ko si Aizel dala ang bag namin ng una kaming makapunta dito. Inaantok parin ako sa lagay nato pero mas lalo akong aantukin kung hindi ako kikilos.

"Oneu, ibaba mo na ako." Nag dadalawang isip pato nung una. Kaya ko naman mag lakad ayoko ring maging pabigat. Bago umalis ay hinawakan ni Onue ang aking kamay at nilagay ron ang isang wristwatch. Nagtaka pako ng una pero napansin kong hindi lamang itong pang karaniwang relo dahil mayrong maliliit na color green at red ang nagkalat sasa loob ng relo, isa itong tracker, kung hindi ako nag kakamali si Guind ang may gawa nito dahil magaling siya sa ganitong bagay.

"Remember. The green light is for humans, and the red light is for the lifeless human who is moving. Okay?" Bilin niya saakin.

Nadaan kami sa talahiban dahil sabi ni Mark ay may marami nang naruon sa Base kanina. Halos mag kahiwahiwalay kami nang madaan kami sa mga matataas na talahiban kasama ko ngayon sila Adj, Aizel, Mark, Onue, Guind, Lucas at maging sila Lazy. Hindi na naming alam kung saan napunta ang mga sundalo dahil sa lawak ng lugar.

Halos mapamura ako nang mayrong nag biblink na color red sa aking relo malapit sa pwesto namin kaya pina alerto ko ang mga kasama ko.

"Shit!" sigaw ko nang may sumulpot sa harapan namin, isang zombie, na agad namang nabaril ni Mark. Inabutan kami ng baril ni Guind na isang silencer gun upang makaiwas kaming maka attract ng mga walang buhay na nilalang. Nagulat kami nang may malakas na putok ang umalingaw-ngaw sa paligid. Nakita ko ang hawak na baril ni Margarret dahil duon iyon nang galing.

Agad kaming tumakbo dahil don madami ang mga pulang ilaw na nag biblink papunta sa lugar namin. Hindi naming alam kung saan kami patungo sa haba ng talahiban, halos madapa na kami kakatakbo at ma matay sa gulat sa tuwing mayron kaming madadaanan na infected. Ilang minuto palang ang lumipas ng sunod sunod na sigawan ang marinig namin sa di kalayuan.

Dahil sa pagod ay kuminto muna kami at nag tago sa malaking bato. Laglag pangang nakatingin sa kawalan si Mark, wari mo ay hindi makapaniwala sa nakita. "Bridge." Tanging salitang lumabas sa bibig nito.

"Anong meron??" Tanong ni Adj. "Hindi paba tayo tatakbo?" kaya napatingin rin siya sa loptop ni Mark at halos manigas sa nakita.

"Thousands ..." Halos di na nito maituloy ang kanyang sasabihin kaya ako na mismong tumingn sa maliit na loptop niyang dinala. Halos mapa atras ako ng makita ang sana screen. Madaming pula ang kumikislap ilang metro lang ang layo saamin kung nasaan ang bridge, daan palayo sa lugar nato.

Halos magkagulo at napuno ng sigawan ang paligid. Hindi ko alam kung masasanay na ba ako sa laging ganito ang senaryo, lagi kaming nakakarinig ng sigawan at hingi ng tulong na hindi namin matugunan dahil kami rin ay na ngangailangan..

Brrrrrr 

Nagulat kami nang isang ford bronco truck ang bumungad saamin. "Tara na bilisan niyo!" sabi sa amin nung isang babae na nakasakay ron.

"Mint!" 

Agad kaming sumakay dahil sa ingay ay nag sisilapitan na saamin ang mga patay! Dahil hindi kami kasiya, ang iba ay sumakay sa trunk ng sasakyan.  Sila Beatrice ang nasa loob dahil hindi sila ganon kagaling umasinta at si Mark na nasa passenger seat upang mabilis kaming makaalis dito. 

Kasama ni Aizel si Mint sa military kaya magkakilala sila at ang ginamit naming sasakyan ay galing sa camp.

Halos lubak lubak ang daanang tinatahak namin at sunod sunod naming binabaril ang mga humahabol saamin. Parangang hindi sila nababawasan. "Wala nakong bala!" Sigaw ko ng maikasa ko ang baril. Nagulat kami nang may tumilapon sa amin na isang zombie na agad namang binaril ni Onue maging siya ay paubos narin ang bala.

Bago kami makaalis sa lugar ay kailangan muna maing dumaan sa bridge dahil iyon lamang ang daan palabas. Mula sa aming pwesto ay may nakita akong mga paputok o isang bomba. Agad kong sinindihan iyon at hinagis sa malayo. Ilang minuto bago ito sumabog at nag likha ng malakas na ingay. Napatingin ako sa wrist watch ko at unti unting nawala ang mga red light sa dadaanan namin. 

Nang makarating kami sa mapayapang mahabang daanan hindi ko maiwasang isipin na sana matapos na itong mahabang bangugot. Sana sa oras na ito ay tama na ang daan na aming tinatahak. Na sana maari na kaming maka uwi o makabalik sa mundong una naming kinagisnan.

Path