The Living Fictions

Chapter 23

Chapter Twenty-Three

Hindi ko alam kung ano ang aking iisipin. Yes, I like Ryden but I don't think so na handa na akong pumasok sa isang relasyon. I can't imagine my self saying those sweet words kasi parang nakakahiya. I might have to do things just like those fictional girlfriends do! Parang hindi ko pa kaya. I want to be with him but I'm not yet ready, mukhang kailangan ko pang mag-isip ng ilang araw.

Masayang masaya ako sa araw na ito to the point na feeling ko parehong saya na ang nararamdaman namin nuong kinakasal kanina. Masaya akong marinig ang mga salitang kaniyang binitawan. I hope he won't fool me.

Narito ako sa backseat ng sasakyan namin habang tulalang nakatitig sa bawat dinadaanan namin. Iniisip ko ang mga bagay na aking gagawin.

Maiintindihan niya naman siguro ako 'no? I mean, I cleared things for him. I told him that I might not ready yet to enter those huge commitment. However, I want to think thoroughly about it so that I would not regret anything at the end. I want to be a girl who's deserving for his precious heart.

Payapa kaming nakauwi galing sa event at pagod na pagod naman ang nararamdaman ko. Kaya naman pag-uwi ko ay nagpaalam na ako kay Mommy para matulog na but the truth is, gusto ko lang talaga na makausap si Ryden ulit.

Ryden:

tara sa library bukas. I miss you :(

Me:

luh ganon? e kakakita lang natin sa isa't-isa kanina.

Ryden:

I miss u, aye

Dumaan ang ilang minuto ay nag-iisip pa sana ako ng irereply sa kaniya kaso bigla siyang tumawag! Halos mapabalikwas ako sa aking kinahihigaan nang nakita kong tumatak ang kaniyang pangalan sa aking screen. Kaya naman ay agad akong nag-ayos ng sarili bago sinagot ito sa FaceTime.

“Hey, gabi na ah, ‘di ka pa matutulog?”

Napalunok naman ako roon. Lalo na nang makita ko ang itsura nito ngayon. He's wearing a white shirt and obviously laying in his bed. Agad kong nilayo ang mukha ko sa camera para magtago ng ngiti. Hindi naman ito ang first time namin na nag-video call pero wala lang talagang pinagbago sa impact niya sa'kin. Shit, he's still courting me yet I'm already acting this way. Halatang marupok!

“Umm, later na. Hindi pa ako inaantok.”

Moments passed, I don't know if he's doing something in his phone kasi hindi siya nagsasalita. He was just there, staring at me—at the screen.

Sobrang nadedepina ang kaniyang makapal na kilay. Bumabagay ito sa mga mata niyang parang nang-aakit. He has piercing eyes at para bang kapag tumitig ka rito, you couldn't take away your eyes from him. For me, it is such a huge privilege to be stared by those mesmerizing eyes.

“You're handsome.” Wala sa sarili kong sambit. Ilang segundo ri’y napagtanto ko ang aking ginawa kaya naman agad akong napatakip sa aking mukha sa camera. “Shit,” I muttered.

I hear him chuckle that made me blush more. “Kaunti nalang talaga, iisipin ko rin na may nararamdaman ka rin para sa'kin.”

To defend myself, I rolled my eyes. “Tsk. I am just saying that I find you attractive.”

“Well atleast, you find me attractive. My girl finds me attractive.”

“I'm not yours.”

“Really? Fine. Soon, I'll turn you into one.”

Hindi ko alam pero parang namanhid yata lahat ng parte ng aking katawan. It was like I'm being electrified but the ironic thought about it, I'm loving the feeling.