"ความรักคือ.....ทุกสิ่ง"
.
.
.
.
.
ผ่านมาแล้วสามเดือนสำหรับการปิดกองซีรี่ย์เรื่องอลวนรักครอบครัวสกุลจางแต่สำหรับคู่รักมือใหม่อย่างจูอี้หลงกับไป๋อวี่นี่ถือเป็นการเริ่มต้นการใช้ชีวิตคู่รักจริงๆเสียที..ว่ากันตามตรงทั้งคู่ก็ทำได้แค่เพียงย้ายไปอยู่ด้วยกันแบบเงียบๆโดยไป๋อวี่ย้ายห้องพักมาอยู่ที่เดียวกับจูอี้หลงแต่คนที่ได้ใช้เวลาอยู่ที่ห้องของไป๋อวี่มากที่สุดกลับเป็นเฉิงรั่วซือ--พี่ชายคนดีและผู้จัดการคนเก่งที่ต้องช็อคแล้วช็อคอีกกับการตัดสินใจแบบปุบปับของศิลปินที่ตนดูแล
วันนี้หลังจากต่างฝ่ายต่างเลิกงานพร้อมกันพอดีไป๋อวี่ก็ไหว้วานให้เฉิงรั่วซือที่เลิกงานกลับมาก่อนแวะซื้อวัตถุดิบที่ไว้ใช้ทำหม้อไฟให้ด้วยส่วนคนซื้อก็ให้เงินแยกไปซื้อของมากินเองต่างหากเป็นการแบ่งแยกชัดเจนว่าห้ามคนนอกเข้ามาเป็นกขค.ในช่วงนี้ต่อให้เป็นเฉิงรั่วซือก็เถอะ!!
"โอ๊ยอิ่มมากๆเลยครับหลงเกอ"
จูอี้หลงยกยิ้มน้อยๆพลางตักน้ำแกงซดอีกช้อน"...อิ่มแล้วเดี๋ยวช่วยเกอล้างของก่อนล่ะ"
"ผมไม่หลับหรอกน่า"คนที่อิ่มปุ๊บแล้วนอนเอกเขนกบนโซฟาหันไปมองคนปรามาสอย่างเคืองใจ
"หลับก่อนเกอจะทำโทษนะ"จูอี้หลงพูดขู่อย่างนุ่มนวล
"เฮอะ กินให้เสร็จก่อนแล้วผมค่อยไปช่วยล้างแล้วกัน"
.
.
.
.
.
สรุปแล้วคนปากดีหลับปุ๋ยไปตั้งแต่เถียงจบคำสุดท้าย ใบหน้าขาวเนียนที่หลับตาลงเหมือนเด็กหนุ่มซนๆคนหนึ่งแต่กลับแฝงรอยอ่อนล้าเอาไว้อยู่ไม่น้อย ช่วงใกล้สิ้นปีแบบนี้งานยิ่งมากเป็นเท่าตัวแต่คนดื้อกลับยิ่งอยากใช้เวลาอยู่กับเขาให้มากที่สุดจึงพยายามจัดตารางเวลางานให้ใกล้เคียงกับเขาและเคลียร์งานให้ผ่านฉลุยด้วยความสามารถเท่าที่มี
"เหนื่อยหน่อยนะช่วงนี้น่ะ"จูอี้หลงลูบหัวคนหลับเบาๆก่อนจะเดินไปอาบน้ำเมื่อล้างจานชามเสร็จแล้ว
YOU ARE READING
Fan Fiction Guardian
Fanfictionรวมแฟนฟิคเจิ้นหุนของเราเอง//มือใหม่หัดเขียนเพราะรักในซีรีย์guardianจึงต้องกาว
