.
.
.
.
.
ผู้ต้องสงสัยที่จูอี้หลงคอยตามมาสักพักหนึ่งถูกตามจับได้ทันทีหลังเขาได้หลักฐานจาก กล้องวงจรปิดจากร้านค้าในบริเวณที่เกิดเหตุคนร้ายที่ถูกจับรับสารภาพหมดเปลือกเนื่องจากเป็นผู้หญิงและเขาใช้วิธีเค้นสอบส่วนตัวระหว่างรอตำรวจมารับตัวไปจึงรู้ว่ามีคนคอยเสี้ยมเธออยู่แต่เธอไม่รู้ว่าเป็นใครเพราะเจอกันในโซเชียลเท่านั้นเขาที่ไม่ค่อยถนัดด้านไอทีจึงโทรเรียกเผิงกวนอิงให้มาช่วย
"...ได้พิเศษหรือไงอี้หลง"เผิงกวนอิงเลิกคิ้ว
มองหน้าเพื่อนร่วมงานอย่างพินิจพิจารณากับความกระตือรือล้นในการทำงานมากกว่าปกติ
"ได้อะไรของนาย--ฉันไม่รับเพิ่มหลังรับงาน
นายก็รู้"จูอี้หลงหน้ามุ่ย
"อะไรกันเห็นนายออกจะตั้งใจจริงจังขนาดนั้นก็เลยนึกว่าได้เยอะน่ะสิ"
"....ไร้สาระ"
จูอี้หลงว่าเพื่อนร่วมงานที่นับว่าสนิทกันมากโขอยู่แล้วจึงเดินออกจากสถานีตำรวจขึ้นรถมอเตอร์ไซค์ของตัวเองที่จอดไว้ข้างทางแล้วขับออกไปยังที่พักของตัวเองอย่างเหนื่อยล้า
เรื่องอาหารการกินเขาก็ไม่ได้เรื่องมากนักบางครั้งเลยต้องฝากท้องไว้กับร้านอาหารหน้าที่พักไปโดยปริยาย
หลังอิ่มอร่อยกับอาหารมื้อเย็นจูอี้หลงก็กลับเข้าห้องเพื่อไปอาบน้ำพักผ่อนตามปกติแต่เมื่อเปิดประตูเดินเข้าห้องไปเขาก็รู้ทันทีว่าไม่ใช่ห้องของเขาพอถอยออกไปนอกห้องวิวรอบด้านกลับไม่ใช่ที่ที่เขาอยู่
"เสิ่นเว่ย--คุณไม่ได้ไปสัมมนากับพวกเขา
หรอกเหรอ"ชายหนุ่มที่มีหน้าตาเหมือนไป๋อวี่ชะโงกหน้าออกมาจากห้องครัวด้านในด้วยรอยยิ้มเจ้าเสน่ห์
"ผม..."จูอี้หลงนิ่งไปเมื่อได้ยินชื่อที่เรียก
เสิ่นเว่ย.....
เจ้าเด็กนั่นเคยละเมอชื่อนี้ออกมาด้วยสิ
ด้วยความที่ทำงานเป็นบอดี้การ์ดมานานทำให้จูอี้หลงตั้งสติได้เร็วกว่าคนทั่วไป เขาเดินเข้า
ห้องแล้วปิดประตูตั้งใจจะเจรจากับคนหน้าเหมือนไป๋อวี่ก่อนแต่กลับได้หมัดหนักๆเป็นการต้อนรับแทนยังดีที่เขาหลบได้แม้จะฉิวเฉียดไปสักหน่อย
YOU ARE READING
Fan Fiction Guardian
Fanfictionรวมแฟนฟิคเจิ้นหุนของเราเอง//มือใหม่หัดเขียนเพราะรักในซีรีย์guardianจึงต้องกาว
