"รักของผมก็คือคุณเท่านั้น"
.
.
.
.
.
หลังจบหม้อไฟมื้อใหญ่ที่แสนอร่อยด้วยฝีมือเชฟจูอี้หลงเวลาก็ล่วงเลยมาถึงห้าทุ่มห้าสิบนาที คู่รักทั้งสองที่ช่วยกันล้างจานชามและอุปกรณ์ทำอาหารเพื่อเป็นการย่อยอาหารจากนั้นก็จัดแจงของว่างไว้เคี้ยวเล่นตอนดูทีวีพร้อมกัน--ห้าทุ่มห้าสิบเก้านาทีไป๋อวี่จ้องดูทีวีถ่ายทอดสดที่นับเวลาถอยหลังด้วยความตื่นเต้นเพราะน้อยครั้งนักที่เขากับหลงเกอจะได้มีเวลาหยุดพร้อมกันโดยที่มีงานติดต่อมาน้อยมากแบบนี้
ตัวเลขหน้าจอทีวีค่อยๆบอกเวลาที่ลดลงเรื่อยๆสองมือที่กุมกันไว้บีบเบาๆเป็นสัญญาณให้มองหน้ากันโดยอัตโนมัติไป๋อวี่สบตากับจูอี้หลงพลางนึกถึงตอนที่ยังไม่รู้จักกันแล้วเป็นตัวเขาเองที่คอยมองตามทุกสิ่งอย่าง เพียงเห็นหน้าในระยะห่างแม้จะไม่เคยคุยกันมาก่อนแต่แค่นั้นในตอนนั้นเขาก็สุขใจแล้ว
"...หลงเกอ"
5..
"ว่าไงครับ"จูอี้หลงส่งยิ้มให้คนน่ารักอย่างอ่อนโยน
4..
ไป๋อวี่เอียงคอมองหน้ากระชับมือแน่น
3..
"ปีนี้ผมไม่มีอะไรให้เลย รอปีหน้าให้ผมคิดออกก่อนนะครับ"ว่าแล้วก็หัวเราะเบาๆ
2...
จูอี้หลงโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้หูของไป๋อวี่แล้วกระซิบเบาๆ"แค่มีเสี่ยวไป๋อยู่ด้วยกันแบบนี้เกอก็มีความสุขมากแล้ว"
1...
ภาพแสงสีเสียงในทีวีมีทั้งคนส่งเสียงเฮฮาและการจุดพลุที่ยิ่งใหญ่ในย่านเศรษฐกิจอย่างสวยงามตระการตาทว่าสองคนที่อยู่บนโซฟานั้นไม่ได้สนใจภาพบนหน้าจอเลยสักนิดจากแรกเริ่มที่กดจูบอย่างแผ่วเบาบนริมฝีปากค่อยๆเปลี่ยนมาเป็นบทจูบอย่างดูดดื่มและดุดัน
"อื้อ หลงเกอ..อืม"
ไป๋อวี่สะดุ้งเมื่อจูอี้หลงยื่นมือข้างหนึ่งลงต่ำไปสะกิดยอดอกผ่านร่มผ้าอย่างยั่วเย้า เขาพยายามดันมือจูอี้หลงออกแต่อีกฝ่ายกลับออกแรงขยี้ยอดอกจนเสียวกระสันไปทั้งตัว ส่วนอ่อนไหวเริ่มคับตึงอย่างน่าอายทว่ามืออุ่นที่เล่นอยู่ด้านบนกลับเลื้อยลงด้านล่างแล้วปลดกางเกงของไป๋อวี่ออกด้วยความเร็วจนเขาสะดุ้ง
YOU ARE READING
Fan Fiction Guardian
Fanfictionรวมแฟนฟิคเจิ้นหุนของเราเอง//มือใหม่หัดเขียนเพราะรักในซีรีย์guardianจึงต้องกาว
