.
.
.
.
"ว่าไงนะ!!"
ร่างสูงโปร่งหันกลับไปมองคนพูดจนมือตวัดไปปัดโดนหนังสือนิตยสารและหนังสือพิมพ์บนโต๊ะลงจนหมดแต่เจ้าตัวก็ไม่ใส่ใจที่จะก้มลงไปเก็บอันเนื่องมาจากอารมณ์ที่ไม่ดีเอามากๆจนไม่สนมารยาทใดๆสักนิด ใบหน้า หล่อเหลาบึ้งตึงอย่างไม่สบอารมณ์กับความ อยุติธรรมที่อีกฝ่ายกระทำแก่เขาทั้งๆที่ผ่านมาเขาก็ทำงานให้อย่างเต็มที่ทุกครั้งไม่เคยเกี่ยงงอนไม่รับงานเว้นแต่จะสุดวิสัยจริงๆ ครั้งนี้เขายอมรับตรงๆว่าไม่อยากทำซึ่งถ้าดูตามเนื้องานแล้วให้ใครไปก็ได้ไม่จำเป็นต้องเป็นเขาก็ได้นี่
"ทำไมต้องเป็นผมด้วย หยางเกอ--คนอื่นๆน่า
จะทำได้ดีกว่าผมด้วยซ้ำไป"จูอี้หลงถามออกไปตามตรง
หานลี่หยางไม่ได้ถือสาอารมณ์ร้ายกาจที่อีกฝ่ายแสดงออก ก็พอเข้าใจได้อยู่ว่าเขาไม่เคย
บังคับให้จูอี้หลงทำงานไหนที่เจ้าตัวไม่ขอรับทำแต่งานนี้ทางเบื้องบนดันสั่งมาอีกทีและระบุว่าต้องการมือดีที่ไว้ใจได้เมื่อสรุปภาพโดยรวมแล้วชื่อของจูอี้หลงก็ขึ้นมาในหัวเขาเป็นคนแรก
"เฮ้อ เกอเองก็ลำบากใจนะแต่งานนี้อาหลงก็
เห็นไม่ใช่เหรอว่ามันไม่ได้ยากเกินความสามารถของเราเสียหน่อย"
เห็นการพยายามหว่านล้อมจากคนตรงหน้าแล้วจูอี้หลงก็ไม่เถียงกลับไปอีก น่ากลัวว่าผู้ ว่า่จ้างรายนี้จะเส้นใหญ่เสียจนหัวหน้าหานยังไม่กล้าปฏิเสธแม้แต่คำเดียวถ้าเขายังกล้าปฏิเสธอีกเส้นทางการทำงานคงลำบากไม่ใช่่น้อย
เอาน่า แค่เด็กคนเดียวเอง...
บอร์ดี้การ์ดหนุ่มจำใจรับปากหานลี่หยางจากนั้นเขาก็ได้ข้อมูลของเป้าหมายในการทำงานทางอีเมล์ ประวัติส่วนตัวของไป๋อวี่ราบเรียบ
ไม่ได้มีความพิเศษใดๆให้ต้องกังวลเหมือนลูกค้ารายอื่นๆก็แค่มีสต็อคเกอร์ไล่ตามด้วยความ
คลั่งไคล้ก็เท่านั้น
VOUS LISEZ
Fan Fiction Guardian
Fanfictionรวมแฟนฟิคเจิ้นหุนของเราเอง//มือใหม่หัดเขียนเพราะรักในซีรีย์guardianจึงต้องกาว
