"ความรักเป็นเพียงคำสั้นๆหากแต่ความหมายนั้นกลับมากมายมหาศาล"
.
.
.
.
.
"โอ๊ย พวกนายเนี่ยนะมีปัญหาถึงได้คิดถึงฉันพอเวลามีความสุขล่ะไม่เห็นหน้า"หยางลี่หมิงมองค้อนไป๋อวี่ด้วยความหมั่นไส้
"โธ่ คนเขาเพิ่งจะแฮปปี้นะครับคุณผู้หญิง"ไป๋อวี่ว่าพลางยิ้มเจ้าเล่ห์ผิดกันกับก่อนหน้านี้ราวกับเป็นคนละคน
หยางลี่หมิงนึกอยากทุบหัวไอ้เจ้าจักรวาลสีขาวบริสุทธิ์นี้ให้จมดิน ใครว่าไป๋อวี่ใสซื่อบริสุทธิ์เธอขอค้านหัวชนฝาเลยเอ้า!!
"สรุปเธอว่าไง"
"รู้แล้วน่า ช่วยก็ช่วยแต่ตอนนี้นายรีบไสหัวไปให้พ้นหน้าฉันเลยนะไม่อย่างนั้นนายโดนดีแน่"
"เอ้า ทำไมอารมณ์รุนแรงจังล่ะครับ"พูดจบไป๋อวี่ก็รีบถอยหนีออกจากจุดที่ยืนเดิมเพื่อหลบฝ่ามือพิฆาตที่ตระครุบความว่างเปล่าตรงหน้าอย่างเฉียดฉิว
"หึ ไป๋อวี่--นายเนี่ยวอนซะแล้ว"หยางลี่หยิงยิ้มเย็นพลางกำหมัดเพื่อเตรียมซัดคนปากดีตรงหน้าให้หายหมั่นเขี้ยวและได้สะใจเสียที
"เฮ้ เดี๋ยวๆๆ--โอเค ยอมแพ้ๆ ยอมแล้วจ้า"ไป๋อวี่ยกมือขึ้นพร้อมทำตาใสซื่อ
สุดท้ายไป๋อวี่ก็ไม่พ้นยอมโดนหยางลี่หมิงหยิกจนเนื้อเขียวเพื่อลดทอนความหมั่นไส้ลงเสียบ้าง
....................................................
การเจอหน้ากันทุกวันบางครั้งก็ไม่ได้ทำให้ความรู้สึกรักลดน้อยลงไปเลยตรงกันข้ามการได้พบกันทุกวันกลับทำให้ยิ่งรักมากกว่าเดิมยิ่งรู้สึกอยากค้นหาอีกฝ่ายมากขึ้นไปอีกและยิ่งอยากเผยตัวตนกันและกันให้รู้ลึกมากยิ่งๆขึ้นไป
"อื้อ.."
ร่างเพรียวของชายหนุ่มถูกดันติดกำแพงทันทีที่เข้ามาข้างในห้อง ลิ้นนุ่มเกี่ยวกระหวัดไม่ห่างตั้งแต่ห้องปิดลง ริมฝีปากของชายหนุ่มถูกบดขยี้อย่างจาบจ้วงจนต้องหายใจทางจมูกแทนและสองมือที่พยายามดันให้คนตรงหน้าเบาลงหน่อยกลับถูกจับรวบไว้เหนือศีรษะด้วยมือเดียวอย่างน่าตกใจในแรงที่อีกฝ่ายมี
YOU ARE READING
Fan Fiction Guardian
Fanfictionรวมแฟนฟิคเจิ้นหุนของเราเอง//มือใหม่หัดเขียนเพราะรักในซีรีย์guardianจึงต้องกาว
