ถ้าหากเสิ่นเว่ยตัดสินใจให้เร็วกว่านี้คงดีเขาได้แต่หวังว่าถ้าพรุ่งนี้เช้าไป๋อวี่ตื่นขึ้นมาแล้วจะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นเหมือนอย่างเคยซึ่งเสิ่นเว่ยได้แต่หวังเพราะหลังทำอาหารเช้ารอไป๋อวี่คนที่เขารอกลับไม่ยอมออกมาเลย
"...ไป๋อวี่คุณตื่นหรือยัง"เสิ่นเว่ยเคาะหน้า
ประตูห้องเบาๆ
เมื่อได้รับความเงียบเป็นคำตอบเสิ่นเว่ยจึงยอมเสียมารยาทเปิดประตูเข้าไปดูคนดื้อด้วยความเป็นห่วงสิ่งที่เห็นทำให้เขาตกใจเมื่อเห็นภาพของจ้าวอวิ๋นหลานทับซ้อนกับไป๋อวี่ราวกับเดจาวู
คนบนเตียงนอนกุมท้องจนตัวงอเป็นกุ้งใบหน้าขาวซีดชุ่มโชกไปด้วยเหงื่อและน้ำตาที่เริ่มกลายเป็นคราบจางๆทว่าเจ้าตัวก็ยังไม่ลืมตาตื่นสภาพของไป๋อวี่ตอนนี้โทรมสุดๆตั้งแต่เสิ่นเว่ยเห็นมายิ่งเมื่อได้เข้าไปแตะตัวเพื่อจะปลุกความร้อนที่สัมผัสได้ทำให้เขาต้องรีบเช็ดตัวลดไข้ให้ไป๋อวี่ก่อน
...ไอ้เจ้าเด็กโง่นี่เมื่อคืนก็ดื่มมาด้วย!!
เสิ่นเว่ยทั้งโมโหทั้งรู้สึกผิดแต่คนคนนี้นอกจากจะมีหน้าตาเหมือนจ้าวอวิ๋นหลานแล้วนิสัยลึกๆบางอย่างก็เหมือนกันจนเขาอยากจับมาอบรมซะเดี๋ยวนี้เลยไม่รู้ว่าทำไมถึงชอบทำร้ายร่างกายตัวเองนักนะ
..................................
จ้าวอวิ๋นหลานว่าดื้อแล้วนะ....
ร่างสูงมองคนป่วยที่อุตส่าห์ลากสังขารอันทรุดโทรมมานอนบนโซฟาอย่างไม่พอใจนัก ก็ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายคิดอะ
ไรอยู่คนแบบไป๋อวี่คิดอะไรก็แสดงออกอย่างนั้นเขารู้ว่าที่เจ้าเด็กดื้อไม่ยอมนอนในห้องเพราะกลัวเขาจะหายตัวไปโดยไม่บอกกล่าว..ใช่สิเขาเองก็รอคอยวันที่จะ
ได้กลับไปหาอวิ๋นหลานของเขาอยู่แทบทุกนาทีเพียงแต่....
เสิ่นเว่ยไม่ใช่คนใจร้ายเขาเพียงแต่รัก
จ้าวอวิ๋นหลานจึงตั้งมั่นทุ่มเททุกอย่างให้คนที่รักก็เท่านั้นกับไป๋อวี่ต่อให้หน้าตาเหมือนอวิ๋นหลานเขาก็ไม่ได้รู้สึกอะไรด้วยเพียงแต่ว่าตอนนี้ความรู้สึกบางอย่างยามเห็นอีกฝ่ายเจ็บปวดทรมานทั้งร่างกายและจิตใจกลับบีบรัดให้หัวใจเขาหน่วงตามไปด้วย
YOU ARE READING
Fan Fiction Guardian
Fanfictionรวมแฟนฟิคเจิ้นหุนของเราเอง//มือใหม่หัดเขียนเพราะรักในซีรีย์guardianจึงต้องกาว
