Ένας αιώνιος Αύγουστος

Κεφάλαιο 9

Η ώρα είχε περάσει και κάποια από τα παιδιά είχαν ήδη φύγει.
Όλη αυτή την ώρα έβλεπα τον αδερφό μου αρκετά κοντά με την Νικόλ και η αλήθεια είναι το χαιρόμουν πολύ. Φαινόταν να έχουν μια πολύ γλυκιά σύνδεση και τα βλέμματα που αντάλλασσαν ήταν ειλικρινά πολύ τρυφερά. 

Αποφασίσαμε να φύγουμε κι εμείς επιτέλους και αφού πληρώσαμε βγήκαμε έξω από το μαγαζί όπου και χαιρετηθηκαμε με τα υπόλοιπα παιδιά.
Πλέον είχαμε μείνει εγώ,ο Στέφανος, η Νικόλ και ο Παύλος, αφού εμείς πηγαίναμε και προς την ίδια κατεύθυνση. 

- Να σας πω, επειδή είδα συζητούσατε κάτι μέσα δεν πάτε καμία βόλτα εσείς να συνεχίσετε και την κουβέντα; πρότεινε ο Παύλος στην Νικόλ και τον Στέφανο εκπλήσσοντας με. Στην τελική ήταν ο φίλος του και η αδερφή του, θα ήταν περίεργο να υποστηρίζει ότι συμβαίνει μεταξύ τους 

- Όχι ρε συ Παύλο και την Βενετία ποιος θα την γυρίσει σπίτι; είπε ο αδερφός μου 

- Ναι σωστά.. είπε ενώ έμοιαζε να σκέφτεται κάτι
 Θα την γυρίσω εγώ, εξάλλου μια πόρτα μας χωρίζει, είπε ο Παύλος αποφασιστικά 

- Σίγουρα; Βενετία είσαι εντάξει με αυτό; είπε ο αδερφός μου καχύποπτα, λογικό βέβαια αφού το πρωί τον έβριζα τον Παύλο 

- Ναι ναι, πηγαίνετε εσείς και εμείς θα πάμε ήσυχα σπίτια μας, μην αγχώνεστε καν, είπα χρησιμοποιώντας το πιο πειστικό μου ύφος αλλά ο Στέφανος με κοιτούσε ακόμα περίεργα 
Εξάλλου, δεν έχω κανένα θέμα με τον Παύλο Στέφανε, τον έχω συμπαθήσει, επιτέλους τον είδα να μαλακώνει λίγο
 
-Καλά, αλλά δεν θα αργήσουμε, είπε ο Στέφανος και αφού με αγκάλιασε η Νικόλ οι δύο τους έφυγαν και εμείς ξεκινήσαμε για το σπίτι 

Ωραία θα πάει αυτό, σκέφτηκα ειρωνικά, καθόλου άβολο δεν θα είναι.
 Πήραμε τον δρόμο της επιστροφής και όπως περίμενα η σιωπή που επικρατούσε έκανε την ατμόσφαιρα εντελώς αμήχανη και επειδή δεν αντέχω να μένω για πολύ ώρα σιωπηλή πήρα την πρωτοβουλία να μιλήσω

-Συγγνώμη αλλά εσύ πως είσαι τόσο άνετος με ότι συμβαίνει μεταξύ τους; τον ρώτησα γιατί πραγματικά ήμουν εντυπωσιασμένη από την στάση του 

- Ορίστε; Μεταξύ ποιών; με ρώτησε τάχα ανηξερος 

- Μεταξύ του αδερφού μου και της Νικόλ. Φαίνεται ότι τρέχει κάτι και εσύ όχι μόνο το δέχεσαι αλλά το υποστηρίζεις κιόλας; Μπορώ να πω ότι με εκπλήσσεις. 

- Σε εκπλησσω; Είπε γελώντας.

- Ναι ξέρεις επειδή ο Στέφανος είναι φίλος σου και η Νικόλ αδερφή σου…