Kusurlar (Yarı Texting)

2.7 Bir Gelin Meselesi

Yağmur tenimize çarparken, hızlıca soluduğumuz nefesimiz ve kahkahalarımız ıssız sokakta havada birbirine karışıyordu. Birlikte olan ellerimiz ise yaşadığımız her şeye rağmen bize güç veriyordu. Yağmura inat gökyüzünde güneş tüm gücüyle parlıyordu. Biz ise kahkahalarımız asla dinmeden nereye gideceğimizi bilmeden koşuyorduk. Ikimizde nefessiz kalmıştık. Biraz durduk ve ikimizde aynı anda ellerimizi diz kapaklarımıza koyup derin nefesler almaya başladık. Bir yandan da birbirimize bakıp gülüyorduk. Sanırım hayatımda ilk defa bu kadar çok gülmüştüm... Onu izlerken o asla hayal edemeyeceğim bir şey söyledi.

"Tipe bak lan!" kahkaha attı. Ardından eliyle ıslak saçlarıma dokundu. Gülerek omzuna vurdum.

"Asıl sen kendine bak şebek!"

"Aaa! Çok ayıp oluyor ama!" dedi. 2-3 saniyelik ciddi bir bakışmanın ardından aynı anda kahkaha attık. Derin bir nefes aldı ve gözlerime sanki içinde kaybolmak istermişcesine derin derin bakmaya başladı. (Yazardan not: Bu paragrafı yazarken az kalsın kusacaktım. Bu kadar romantizmi kaldıramıyorum malesef.)   Ardından sıcak eli benim soğuk elimi kavradı.

"Hazır mısın?"

"Neye?"

"En büyük hayallerini bugün gerçekleştirmeye?"

"Ne?!" dedim ve kahkaha attım.

"Sen ciddi misin?" dedim. Ciddi bir yüz ifadesine büründü.

"Bu baby face yüzüm bence gayet ciddi." dedi ve eliyle burnumu sıktı. Eline vurdum ve gülümsedim.

"Aklında ne var bilmiyorum ama hazırım." dedim. Gülümsedi ve diğer boş eliylede diğer elimi tuttu ve beni kendine çekti. Gözlerini kapattı ve alnını alnıma yasladı. Bir kaç saniye yüzünü izledikten sonra gülümsedim ve bende gözlerimi kapattım.

"Benim kim olduğumu biliyor musun?" sesi ürkek ve titrek çıkmıştı. Kaşlarım çatılsada bozuntuya vermedim.

"Tabi ki de biliyorum. Sen Gökalp'sin." güldü ve bir elini yanağıma koydu.

"Evet ben Gökalp'im ama benim hakkımda bilmediğin çok şey var Yankı." dedi. Kaşlarım çatıldı.

"O zaman en baştan tanışalım. Böylelikle birbirimiz hakkında bilmediğimiz şeyleri öğrenmiş oluruz." dedim ve gülümseyerek alnımı onun alnından çekerek ondan 2 adım uzaklaştım ve elimi uzattım.

"Benim adım Yankı. Senin adın ne gökyüzü çocuk?"

"Gökyüzü çocuk?" dedi sorarcasına... Ardından bozuntuya vermeden elimi tuttu ve boğazını temizledi.

"Bende Gökalp, Gökyüzü çocuğun aşık olduğu Gökyüzü kız. Tanıştığıma çok memnun oldum." dudaklarımda istemsizce bir gülümseme oluştu.

"Bende çok memnun oldum Gökyüzü çocuk."

"Gökyüzü kız... Dans edelim mi?"

"Şimdi mi?"

"Evet! Sonuçta yağmur, Gökyüzü kız ve çocuk için yağıyor ve damlalarıyla bizim için ritim tutuyor. Bence dans etmeliyiz. Yoksa Yağmur ve onun bulut arkadaşları bize çok kızar." güldüm ve iki yanına sarkan ellerinden birini tuttum.

"O zaman dans bebeğim!" (Multide ki şarkıyı açabilirsiniz.)

Sokağın ortasında telefondan gelen şarkıya bağıra bağıra eşlik edip dans ediyorduk. Bugün hayatımın en güzel günüydü...