Kusurlar (Yarı Texting)

0.8 Anonimcilik

(1 Hafta Sonra...)

Titreyen yastığım için sabah küfür ede ede uyandım ve sinirle elimi yastığımın altına attım. Alarmım çalıyordu.

"Niye titriyorsun? Ben seni titreşim moduna almadım ki!" sinirle söylenirken ayağa kalktım ve sabah rutinimi yapıp, hemen evden çıktım. Bu sefer kulaklık takmadım ve dümdüz, normal insanlar gibi okuluma gittim. Bu aralar biraz fazla yorgun hissediyor ve sürekli uyuyordum. Kötü düşünceleri aklımdan çıkartıp, güzel şeyler düşünmeye başladım. Mesela... Okul çıkışında markete gidip çikolata almak! Yada evde film izlemek, uyumakta olabilir. Karşımda okulu görünce görkemli binayı her sabah olduğu gibi yine süzdüm. Sonra derin bir nefes alıp içeriye girdim.

(3 Saat Sonra)

Fizikten çıkmıştık ve beynim şu anda felç geçiriyordu. Sınıf yavaş yavaş boşalırken gözüm Yekta'ya kaydı. Kafasını sıraya koymuş uyuyordu. Yaklaşık 1 haftadır çok garip davranıyordu. Böyle soğuk ve mesafeli gibi... Ona son kere bakıp telefonumu açtım. Canım çok sıkıldığı zaman Twitter'a girerdim. Anasayfayı yenilerken gözüm bir postta takıldı.

"@Uykusuzbiriguana

Ateşkevser Fen Lisesi öğrencisi olan Yankı Gümüş'ün ifşaları tüm sosyal medyaya büyük bir heyecan getirdi. Genç kız hayatında yaşadığı özel anılarını bir arkadaşına anlatırken, ses kaydına alındığın farkında değildi. Detaylı bilgi için 2 saat bekleyin. Yeni bir postla karşınızda olacağız."

Başımdan aşağıya kaynar suların döküldüğünü hissediyordum. Hemen gelen yorumlara baktım.

"@İsmimlazımdeğil!

Gerizekalı birde ağlıyor. Kızım senin yaşadıkların dert mi!!? Bugün hangi ojeyi sürmeye karar veremeyen kızların bile senden daha çok derdi var. Bir de neymiş (Ben hasta değilim. Annem babam beni sevmiyor, akrabalarımız erkek olmadığım için beni sevmiyor vs...) Dünya çok iğrenç bir yer oldu. Artık herkes kendini acındırmaya çalışıyor. Yazık kafana!"

Ve daha bunun gibi bir çok yorum... Canımın yandığını hissettim. Yine kandırılmıştım. Yine güvenim sarsılmıştı ama bu sefer bir şey farklıydı. Artık susmak istemiyordum. Tüm insanlara karşı gelip onlara ağızlarının payını vermek istiyordum. Ama bunu gizli gizli yapmalıydım. Çünkü ben sesimi duyuracak kadar güçlü değildim. Sinirden dolan gözlerimi hemen sildim ve çıkışı beklemeye başladım. Şimdi artık her şey değişmek zorundaydı. Hayatım boyunca yaşadıklarımı içime atan, kolay kolay insanlara açılmayan bir insandım. Ama hata yapıp birine hemen güvendim. Tüm bu yaşadıklarım için, geceleri yatağımda saatlerce ağladığım için, insanlara kendimi ezdirdiğim için kendime kızıyordum. Ben buydum ve bedenim toprakla buluşana kadar da bu bedende yaşayacaktım. Bu bendim işte!

(3 saat sonra...)

Okuldan çıkıp hemen eve gelmiştim ve direk odama kapanmıştım. Saat akşam 10:30 civarındaydı. Planımı uygulamak için dakikaları sayıyordum. Saat tam buçuk olunca fake hesabımı aktifleştirdim ve hemen harekete geçtim.

@YıldızTozu: Sen o kadar iğrenç bir insansın ki seni Dünya'dan silip, yeryüzüne bir katkıda bulunmak istiyorum.

@YıldızTozu: Sen ve senin gibi olanları mahvetmek istiyorum ve kısa zamanda sizin mahvoluşunuzu kahkaha atarak izleyeceğim.

@SuDemirhanOfficall: Ne diyorsun be?! Yine neyimi çekemediniz acaba? Birde beni mahvedecekmiş. Hahahaha beni mahvedemezsin! Ben çok güçlüyüm taaam mı?!

@YıldızTozu: Göreceğiz... Ben senin ağzına sıçtığım zaman bakalım kim daha güçlü olacak? Hahaha şimdi git ve ojeni taşırdığın için zırlamaya devam et seni pis köpek!