Sweet Lies |Minsung|

25

"Merak etme. Acısız bir ölüm olacak."

—————————————————

"Bu arada haplarla ilgili bilmediğin bir şey var." Junsang güldü.

Jisung ona merakla baktı.

"Haplar senin anılarını engellemiyordu. Yalnızca güçlerini engelliyordu."

Jisung şaşırdı.

"Yalan söylüyorsun."

"Sence neden yalan söyleyeyim? Zaten birazdan öleceksin. Beceriksiz olduğun için güçlerini kontrol edemedin ve kendi hafızanı kendin sildin. Benim bir şey yapmama gerek kalmadı."

Jisung'un gözünden bir damla yaş süzüldü.

Junsang bıçağı aniden Jisung'un bacağına sapladığında çocuk acıyla haykırdı.

"Bu bana yaptıklarının cezası."

Jisung deli gibi ağlarken bacağının acısını düşünmemeye çalıştı.

"Güçlerini kullanamıyorsun değil mi? Zavallı."

Jisung sert bakışlarını adama çevirdi.

"Çünkü sen baygınken sana hap verdim. Gerçi hap kullanmasan da beceremezdin."

Jisung çektiği acı ve sinirle dudağını ısırdı. Karşısında duran adama nefret dolu bakışlarla bakıyordu.

Junsang adamlarına ona bir silah vermeleri için işaret ettiğinde Jisung korkuyla titredi.

"Biricik Minho'n seni kurtarmaya gelmeyecek. Hatta sen öldükten sonra bile senden nefret edecek. Ölümüne üzüleceğini bile sanmıyorum."

Jisung hıçkırığını tutmaya çalıştı. Artık yaşamak onun için önemli değildi. Ölmeyi haketmişti.

Junsang silahı çocuğa doğrulttu.

Jisung gözlerini kapatmadan önce onun mide bulandırıcı gülümsemesine baktı. Hayatını mahveden o adama baktı. Hayatını yalanlarla dolduran o adama..

Daha sonra kendini düşündü. Ne kadar da aptaldı. Yaşadığı şeylere dayanamayıp kendi anılarını engellemişti. Kendine yalanlar söylemişti. Bazen gerçekler yalanlardan daha çok acıtırdı. Genç adam bunu çok iyi biliyordu. Gerçeğe sırtını döndü. İncinmekten öylesine korktu ki gerçeği bilmek için çabalamadı, sorgulamadı. İntikam istemedi. Öfkelenmedi. Kendi zihninde uydurduğu bir yalana bağlandı. Tatlı bir yalana..

Hapların onun hafızasını engellediği yalanına..

Kendi zihnini kandırmıştı. Peki ya Minho? Minho'ya ve ailesine yaptıkları? O bir katildi. Sevdiği adamın ölümüne sebep olmuş bir katildi. Ölmeyi sonuna kadar haketmişti.

Gözleri kapandığında nefesini tuttu. Beynini dağıtacak olan kurşunun gelmesini bekledi.

Yüksek bir ateş sesiyle yerinden sıçradı. Gözlerini açmadı. Neden canı yanmıyordu? Belki de ölüm böyle bir şeydi. Belki de öldüğü için canı yanmamıştı.