Sweet Lies |Minsung|

FİNAL

"O trafik kazası geçirmiş."

—————————————————

Jisung elindeki gül demetini koyup ayağa kalktı. Omzuna konan el ile iç çekti.

"İyi misin?"

"Bilmiyorum." Diye fısıldadı üvey kardeşinin mezarına bakarak.

"Gitmek ister misin? Yeterince kaldın."

Jisung sessizce başını salladı ve üvey kardeşine son kez veda etti.

"Keşke her şey daha farklı olsaydı. Üzgünüm." Jisung gözünden akan yaşı silip Minho'nun onu götürmesine izin verdi.

Changbin az ilerde onları bekliyordu. Abisinin kollarına koşup ona sıkıca sarıldı.

"İyi misin?"

"İyiyim hyung." Jisung bir süre sonra ondan ayrıldı.

"Aranız iyi miydi?" Changbin'in sorusuyla Jisung bir süre düşündü.

"Çok fazla görüşmedik. Görüştüğümüz zamanlarda bana karşı çok iyidi. Onu severdim. Ancak pek fazla zaman geçirmedik. O gitti ve-"

Jisung sustu.

"Sorun değil."

Changbin ve Minho ona destek çıktı. Jisung onlar ile birlikteyken bütün sorunlarını unutuyordu sanki. Onu gerçekten seven iki insan..

Kendisini bu güzel hissin kollarına bıraktı..

1 Yıl Sonra..

"Başına gelenler gerçekten korkunç."

"Artık her şey geride kaldı. Şu anda çok mutluyum. Beni seven insanlarlayım. Güçlerimi kontrol etmeyi öğrendim. Güzel bir evim var."

"Kıskandım."

Jisung gülümsedi. Yeji ve Hyunjin ile birlikte bir restoranda yemek yiyorlardı. İki kardeş onu merak edip uzun zaman aramışlardı. Bulduklarında ise Jisung başına gelen her şeyi onlara anlatmıştı. İkili oldukça şaşırmış ve ona destek olmuştu.

"Yani ikinizin arasını yapmaya çalıştığımda düşüncelerim okunuyordu." Dedi Yeji üzüntüyle.

Minho kıkırdadı.

"Bu çok kötü."

"Aslında değil. Beni ateşli bulduğun için de teşekkürler bu arada." Dedi Minho.

Jisung ona ters bir bakış attığında Minho masum bakışlarla yemeğini yedi.

"Ama ateşlisin. Yani kesinlikle aklımdan farklı bir şey geçmiyordu." Dedi Yeji telaşla.

"Sorun değil Yeji. O bazen sinir bozucu olabiliyor." Dedi Jisung.

"Aslında ben her şeyi biliyordum." Hyunjin'in konuşmasıyla Yeji şaşkınlıkla ona baktı.