Sweet Lies |Minsung|

22

"Şimdi gidin ve onu alt edin."

—————————————————

Eve dönmelerinin ardından üç gün geçmişti ve Junsang ile Yujin de eve dönmüşlerdi.

Jisung adamdan uzunca bir azar yemiş daha sonra Yeji ile buluşması gerektiğini söylemişti. Jisung istemediğini söyleyince büyük bir kavga çıkmıştı. Minho araya girse de Junsang dinlememişti.

"Onu derhal bodrumdaki odaya kapatın!"

Jisung ani korkuyla kafasını salladı.

"Hayır!"

"Taeyong!" Junsang bağırınca Taeyong geldi ve Jisung'un kolunu tuttu.

"Lütfen! Onunla buluşacağım. Yeter ki beni yine oraya kapatma."

Minho öne atılıp Jisung'u Taeyong'dan kurtardı.

"Efendim, özür diledi." Diye uyardı Minho.

Junsang ona sert bir şekilde baktığında Jisung gözlerini silip Minho'ya döndü.

"Sorun değil." Diye fısıldadı.

Minho ona dönüp baktığında mahvoldu.

Masum ve tatlı bir ifadeyle kendisine bakan küçüğü böyle görmeye dayanamıyordu.

"Emirlerime karşı mı geliyorsun?"

Minho yutkunarak geri çekildi.

"Onu ben götürürüm. Sonuçta onun korumasıyım değil mi?"

Junsang birkaç saniye kaşlarını çatarak onları izledikten sonra başını salladı.

İkili, Taeyong'un somurtkan bakışlarını umursamadan bodruma indiler.

Minho titreyen çocuğu kendine çekip sarıldı.

"Buna katlanmak zorunda değilsin." Saçlarına öpücükler kondurdu.

"Zorundayım. Sorun değil Minho." Jisung geri çekildi ve odanın olduğu yeri gösterdi. Minho kapıyı açtığında Jisung karanlık, boş odaya ürkekçe baktı.

"Hayır." Dedi Minho kapıyı kapatarak.

"Buna izin vermeyeceğim. Seninle gireceğim."

"Olmaz Minho. Senin benimle kaldığını öğrendiğinde şüphelenecek."

"Öyleyse öğrenmesin."

Jisung onun ne demek istediğini anlayınca kocaman gülümsedi.

"İçeri gir ve beni bekle. En kısa zamanda geleceğim, söz veriyorum."

Jisung onun dediğini yapıp içeri girdi ve beklemeye başladı.

Korkuyla titremeye başladığında kendisini Minho'nun geleceğini düşünerek sakinleştirmeye çalışıyordu.

Eski anıları yavaş yavaş geldiğinde hıçkırdı.

Vücudundan akan kanlar, karanlık odada yalnız başına aç ve susuz geçirdiği günler..