Taegguk • Yoonmin • Namjin • Yugseok
Kim Seok Jin sadece, 3 oğlu ile Seul'de yaşama kararı almıştı.
2 oğluyla yaşayan Kim Namjoon ile kapı komşusu olmalarıyla ise, iki ailenin hayatı da çok farklı yerlere doğru yol aldı.
"Sanırım oğullarımız birbir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sevdiğin insan ile paylaşamadığın mutlu haber, en hüzünlü haberden bile daha çok can yakar...
•
•
•
~Ho Seok~
Büyük kapıdan çıktıktan sonra arkama dönüp oldukça yüksek binaya baktım. Tanrım şu an bu yaşananlar gerçek miydi? Elimde olmadan kalbim deli gibi çarpıyordu ama yine de yüzüm gülmüyordu. Gyeom ile paylaşamadığım bir duygu istemiyordum hayatımda.
Eğer şu an o olsaydı yanımda, hissettiğim yoğun duyguyu iliklerime kadar yaşardım. Güzel sevgilim ile...
Dün telefonuma gelen o mesaj sahte falan değildi. Kimse benimle daşşak geçmiyordu. Yarım saat kadar önce yaptığım görüşmenin büyük heyecanı hâlâ bedenimin titremesine sebep oluyordu.
Ufak adımlarla uzaklaştım büyük binadan. Dalgın gözlerim karşıma sabitlenmişken gideceğim yeri kararlaştırmadan yürüdüm bir müddet öylece.
Yugyeom'un babasına küfür etmek istiyordum bir sürü. En güzel anlarımızı alıyordu elimizden. Onunla paylaşmak isteyeceğim bir haberin heyecanını yalnız yaşamak zorundaydım. Veya sarılmam gereken sevgilim, evinde hapisti şu an.
Örnek ebeveyn olan babası yüzünden.
Etraf karla kaplıydı ve hava oldukça soğuktu. Yinede ilk gördüğüm çocuk parkına girdim ve kamelyaya doğru adımladım. Sevdiği insan yanında olmayınca en mutlu haber, en kötü haberden daha çok can yakıyormuş, şu an onu fark etmiştim.
Sesini bile özlemiştim sevgilimin. Kokusunu, gülüşünü...
Kaç gündür göremiyordum. Konuşamıyordum. Tanrıya şükür ki halam hep babam ile iletişim kurup haber veriyordu iyi olduğunu.
Soğuk banka oturduğum anda sessiz parkta yankılanan telefon sesim ile dolan gözlerimi kırpıştırıp montumun cebinden telefonumu çıkardım. Çatılan kaşlarım ile baktım ekrana. Halamın aradığını görmem ile hemen açıp kulağıma dayadım telefonu.
"Alo, hala?"
"Sevgili olmaktan halalığa mı terfi ettim şimdi de."
Duyduğum güzel sesi ile gözlerimi sımsıkı kapatıp dudaklarımı birbirlerine bastırdım. Tanrım, hemen üst dairemde oturan birini bu kadar özleyeceğim aklıma gelmezdi.
"Gyeom"
Sesim titremişti ve buna engel olmam mümkün değildi.
"Sevgilim çok vaktim yok. Hemen kısacık konuşalım annemi zor duruma sokmak istemiyorum."
