Taegguk • Yoonmin • Namjin • Yugseok
Kim Seok Jin sadece, 3 oğlu ile Seul'de yaşama kararı almıştı.
2 oğluyla yaşayan Kim Namjoon ile kapı komşusu olmalarıyla ise, iki ailenin hayatı da çok farklı yerlere doğru yol aldı.
"Sanırım oğullarımız birbir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Her akıl, gücünün yetmediği ve idrak edemediği şeyleri inkâr eder.
İbni Haldun
•
•
•
~Nam Joon~
Arabayı park etmem ile önce, pencereden dışarıya -yolun karşısındaki araba galerisine- baktım. Arkadaşıma aitti ve bize fazlası ile yardımcı olacağına emindim.
Jeongguk ve Taehyung'u bıraktığımız yere biraz(!) uzaktı ve bu durumun o iki veledin işine yarayacağını biliyordum.
Sonunda yanımdaki beden döndüm. Telefonu ile ilgileniyordu ve parmakları ekranda hızlı hızlı hareket ederken kaşları çatılmıştı.
Fazla güzel bir yüzü vardı ve bu adamı ilk gördüğümde dikkatimi çeken yüzü o günden sonra her gün dikkatimi dağıtmıştı.
O yanımda iken başka şeylere pek odaklanamıyordum mesela.
"Bir sorun mu var?"
Önce cevap vermeden mesajına devam etmiş tahminen gönderdikten sonra bana dönmüştü. Gözlerime bakarak derin bir nefes aldı ve biraz sıkkın bir sesle konuştu.
"Yoongi mesaj atmış. "Akşam ya geç gelirim ya da belki gelmem merak etmeyin" diye, onunla konuşuyordum."
"Biraz aykırı bir çocuk sanırım."
İki haftadan uzun süredir tanıyordum bu aileyi ve onlar hakkında bir tahmin yürütmem gekirse Yoongi için söyleyeceğim ilk şey bu olurdu.
Daha ilk günden anlamıştım bunu. Eh, onun beni sevmediği gibi benim de ona pek hayran olduğum söylenemezdi.
Gıcık olmuyordum -tanrı aşkına 46 yaşında adamdım 25 yaşındaki bir gence kin tutacak değildim- ama pek haz ettiğim de söylenemezdi işte.
Onun aksine Jeongguk'a bayılıyordum mesela.
Evcil hayvan olsa Jin'e yalvaracaktım neredeyse "Jeongguk'u bana ver n'olur" diye. Ama Jeongguk'un evcil hayvan olmaması gibi bir gerçeklik vardı ortada maalesef.
Derin bir nefes aldığında düşüncelerimden sıyrılıp ona verdim dikkatimi. Arkasındaki pencereden vuran güneş ışığı bana bakan yüzünün parlamasına sebep oluyordu.
Tanrı aşkına güneş ışığının onu gölgede bırakması gerekirdi ama Seokjin öyle bir adamdı ki güneş onun arkasında kalmış, etkisini kaybetmişti.
Jin güneşten daha parlaktı ve bu ürkütücü derecede güzeldi.
"Yoongi, içinde bazı savaşlar veriyor bu sıralar. Farkındayım ama soramıyorum. Tanrı aşkına bunca yıla rağmen bana hala baba bile demeye oğlum, oturup bana derdini anlatacak değil ya."
