Taegguk • Yoonmin • Namjin • Yugseok
Kim Seok Jin sadece, 3 oğlu ile Seul'de yaşama kararı almıştı.
2 oğluyla yaşayan Kim Namjoon ile kapı komşusu olmalarıyla ise, iki ailenin hayatı da çok farklı yerlere doğru yol aldı.
"Sanırım oğullarımız birbir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hayatımızdaki güzel insanlar, Tanrı'nın bize sunduğu hediyesidir...
•
•
•
İyi haber ve kötü haber diye bir şey yoktur aslında.
Bıraktığı etki kişiden kişiye değişen haberler vardır sadece. Tek bir haber, bir kişiyi dünyanın en mutlu insanı yaparken, başka birinin dünyasını, başına yıkabilir mesela.
Tıpkı az önce öğrenilen gerçek gibi...
Herkes salonun bir köşesinde sessizce oturuyordu. Ve istisnasız hepsinin dalgın bakışları, orta sehpanın üzerinde duran beyaz zarf ve yanında açık bir şekilde duran kâğıttaydı. Bütün hepsi farklı duyguları barındırıyordu. Ortak hissettikleri tek şey ise, karmaşaydı.
Bay Min bunca karışıklığa rağmen mutluydu aslında. Zarfta olan bakışlarını arada bir Yoongi'ye çıkarmadan edemiyordu. Yoongi ise kaçamak bakışlarını Jin'e çeviriyor, sonra tekrar sehpanın üzerindeki, hayatını boka çeviren, kağıda bakıyordu.
Min Jae 23 yıl boyunca kendisini deli olarak gören insanlara rağmen, öldü denen oğlundan asla vazgeçmemişti. Ve şimdi oğlu tam karşısında oturuyordu.
Şanssız bir adamdı Bay Min.
Bunu öğrendiği anda sıkıca sarılmalıydı oğlu ile. Çünkü yıllarca bunun hasreti ile yaşamıştı zaten. Ama öyle bir ortam hakimdi ki, evden kovulması bile an meselesiydi. O yokken biri oğlunu öyle güzel sahiplenmişti ki, bu ailede ona yer yok gibiydi. Oğlu için hiçbir şey ifade etmemek yakıyordu canını, ama yinede sessiz kaldı.
Sağlıklı olduğunu bilmek bile, Tanrıya sonsuz teşekkürlerini sunmasına yeterliydi.
Jin ise dünyası başına yıkılmış gibi hisseden kişinin ta kendisiydi. Öyle çok sahiplenmişti ki hepsini, bir gün gerçek aile diye bir kavramın hayatlarına gireceğini hiç düşünmemişti. Onlar zaten gerçek bir aileydi.
Ama şimdi biri elinde belgeler ile karşısına geçmiş, yıllardır bakıp büyüttüğü, her anında yanında olduğu çocuğun gerçek babası olduğunu savunuyordu. Boğazından yukarı doğru tırmanan ağlama isteğine de, dolan gözlerine de engel olamıyordu.
