Taegguk • Yoonmin • Namjin • Yugseok
Kim Seok Jin sadece, 3 oğlu ile Seul'de yaşama kararı almıştı.
2 oğluyla yaşayan Kim Namjoon ile kapı komşusu olmalarıyla ise, iki ailenin hayatı da çok farklı yerlere doğru yol aldı.
"Sanırım oğullarımız birbir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Düzenin bozulmalı. Evden çıkmak budur aslında. Yolculuk, bir düşmek ve kalkmak meselesidir. Eve yaralarla dönülmüyorsa, hiç gidilmemiştir...
~Ece Temelkuran~
•
•
•
~Yoon Gi~
Uzun süredir bakıştığım büyük camın arkasından, belirli dakikalar içersinde kalkan ve inen uçakların sesi, içerideki kalabalığın gürültüsü yüzünden, kulaklarıma ulaşmıyordu.
Havaalanında bir o tarafa bir bu tarafa koşuşturan insanlar, hemen yan koltuğumda oturan çocuğun, ağlayarak annesine şikayetlerde bulunması, karşımda oturan iki ihtiyarın bağırarak birbirlerine bir şeyler anlatması...
Beynimin içindeki sesler yetmiyormuş gibi, birde bu saçma gürültü...
Cidden! Bağırmak istiyordum.
Yeter artık, diye avazım çıktığı kadar bağırmak ve şu sesleri susturmak istiyordum. Bu sikik şehire gelmek istemeyen tarafım, daha Seul havaalanında isyan etmişti bile.
Dıştan, bakışlarım ve tavırlarım ile ne kadar tepkisiz isem, içimde o kadar büyük bir öfke patlaması ile uğraşmak zorundaydım.
Hazmedemiyordum galiba. Burada olduğumu kabullenemiyordum.
Çok kez ikna etmeye çalışmıştım babamı.
"Lütfen Jin Hyung gitmeyelim" diye, bir ağlamadığım kalmıştı.
Rezillik resmen. Ve bu rezilliğime rağmen ısrarlarım bir boka yaramamıştı. Babam olacak Kim İnatçı Seok Jin, asla kararından geri dönmemişti.
Bu kez de "Siz gidin ben kalayım" şeklinde şansımı denemiştim ama zaten, iki yıldır bir oğlundan ayrı yaşayan babam, şimdi kimseden uzak olmadan hayatına devam etmek istiyordu anlaşılan.
Zaten, hem kendi işini, hem de benim işimi burada ayarlamasının başka açıklaması olamazdı.
İstediğin yere tayin aldırmak pek de kolay bir iş değildi ama babam, haftalarca hatta aylarca uykuyu siktir etmiş, bir sürü işlem ile ilgilenmiş ve araya bir kaç tanıdık da sokarak bu işi halletmişti.
Babam fedakar bir babaydı, bunu asla ama asla inkar edemezdim. Birde bize fazla düşkündü. Bizden birazcık uzak olmak, onu mahvediyordu.
İki yılının her günü, bu şehirde üniversite okuyan oğlunu özlemek ile geçmişti. Şimdi onun yanında olup, beni Busan'da bırakmak istemiyordu.
