Taegguk • Yoonmin • Namjin • Yugseok
Kim Seok Jin sadece, 3 oğlu ile Seul'de yaşama kararı almıştı.
2 oğluyla yaşayan Kim Namjoon ile kapı komşusu olmalarıyla ise, iki ailenin hayatı da çok farklı yerlere doğru yol aldı.
"Sanırım oğullarımız birbir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir çocuk, anne ve babasına ne kadar muhtaç ise, bir anne baba da çocuğuna en az o kadar muhtaçtır...
•
•
•
~Yoon Gi~
Kocaman açtığım gözlerim ile öylece karşımdaki adama bakarken, elimdeki kahve bardağını sıktığımı, bardağın içindeki kahve üzerime dökülünce anladım. Bay Min, bacağıma dökülen kahveden dolayı anında hareketlenirken elimle engel oldum ve durmasını sağladım.
"Ne saçmalıyorsunuz?"
Bu siktiğimin saçma isteği de nereden çıkmıştı? Dalga falan geçiyor olmalıydı. Derin bir nefes alıp kendi kahve bardağını arabanın ön kısmına bıraktı ve tamamen bana doğru dönerek gözlerime baktı.
"Bak şaşırdığının farkındayım, ki hiç haksız da sayılmazsın."
Alayla gülerek konuştum.
"İyi bari, bunu idrak edebildiğinize göre aklınızı tamamen kaybetmemişsiniz. Size yapabileceğim iyilikler sınırlı Bay Min. Böyle bir saçmalığa izin vermeyeceğim."
Konuşmaya çalışmasını umursamadan kapıyı açıp arabadan indim. Saçmalıktı. Tamamen büyük bir saçmalık... Hızla ilerlerken arkamdan arabadan indiğini, kapanan kapı sesinden anlamıştım. Elimdeki kahve bardağını hâlâ tuttuğumu fark ettiğimde sinirle yolun kenarına fırlattım. O anda, koşarak bana yetişen Bay Min, önüme geçti ve ellerini omuzlarıma koyup ilerlememi engelledi.
"Yoongi lütfen dinle sadece. İki dakikanı almaz. İstemezsen seni zorlayacak değilim ama zor durumdayım. Her gün biraz daha kayboluyorum kendi sorularım arasında. Bana yardım edebilecek tek kişisin Yoongi, yalvarırım."
Ağlıyordu. Tanrım onu böyle göreceğim hiç gelmezdi aklıma. Beyaz yanakları kızarmıştı. Küçük gözleri ise dolu dolu olmuştu. Sessiz kaldığım zaman ise dinleyeceğimi anlayıp hemen konuşmaya devam etti.
