Taegguk • Yoonmin • Namjin • Yugseok
Kim Seok Jin sadece, 3 oğlu ile Seul'de yaşama kararı almıştı.
2 oğluyla yaşayan Kim Namjoon ile kapı komşusu olmalarıyla ise, iki ailenin hayatı da çok farklı yerlere doğru yol aldı.
"Sanırım oğullarımız birbir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sarılmak için yürek gerek, kollar sonraki iş
~Özdemir Asaf~
•
•
•
~Yoon Gi~
Derin bir nefes alıp eğdiğim belimi geri doğrulttum ve elimdeki tükenmez kalemi önümdeki kâğıtların üzerine bıraktım. Sanırım burası Busan'dan biraz daha yorucuydu.
Çalınan kapı ile kafamı o tarafa çevirip isteksiz sesim ile seslendim.
"Gel."
Buraya geldiğinden beri bir çok öğrenci odama geliyordu ama içeri alıp dinledikten sonra farkediyordum ki, amaçları çok başkaydı.
Yine onlardan biri ise, bu sinir ve yorgunluğum üzerine kafasını masama vura vura ölmesine sebep olabilirdim.
Yavaşça açılan kapı ile kapının arkasında kalan beden dar alandan kafasını içeri uzattı.
"İçeri girebilir miyim Bay Kim?"
Turuncu saçları iç çekmeme sebep olurken arkama yaslanıp gülümsedim.
"Girebilirsin güzelim."
Dudaklarını birbirine bastırıp kapıyı tamamen açtı ve narin bedeni ile içeri süzüldü.
Giydiği basit tişört ve dar pantolonun üzerine geçirdiği deri ceket onda öyle güzel durmuştu ki, neden bu kadar mükemmel olduğunu sorguladım bir an.
Bir kolunu kitaplarına sarmış bir şekilde göğsüne doğru tutarken diğer minik eli ile kavradığı kahve bardağını önümdeki masaya bıraktı.
"Sana kahve getirdim, bugün sabah kahve içemedin. Yol üzerinden de alamadık."
"Teşekkür ederim."
Üzgünce yüzüme baktı bir an, sonra kitaplarını masama bırakıp kapıya doğru adımladı. Kapıyı kilitleyip tekrar bana yaklaştığında oturduğum yerde dikleştim.
Tam önümde durunca önce kollarımı tutup kendi beline sardı, sonra minik ellerinin birini omzuma koyup, diğerini saçlarıma çıkardı. Narin eli sarı saçlarım arasında gezinirken yukarıdan yüzüme bakıp kırgın bir tonla konuştu.
"Senin için yaptığım şeyler karşısında teşekkür etme bana hyung."
Anlamazca kaşlarım çatıldığında, ellerini kaldırıp yüzüme yaklaştırdı ve gözümdeki kemik gözlükleri çıkarıp masaya bıraktı.
