I Still Remember The Day You Left Me

Chapter 27

"Pasok, " sabi ni mama atsaka maglakade papasok sa loob.

Sumunod lang si Hanz sa kanya samantalang naiwan ako dito, hindi ko kayang igalaw ang mga paa ko dahil sa oras na makakapasok ako sa loob sigurado akong mapapagalitan ako kay mama. Ayaw na ayaw ni  mamang mag boyfriend ako kasi daw mag aral muna at baka matulad sa ibang maaga mabuntis.

Tinanaw ko si Hanz habang naglalakad ay humanga ako sa ganda ng postora niya. Napangiti tuloy ako agad ding nawala na nasa sitwasyon pala kami ngayong dapat nagseseryoso.

Ng hindi ko na siya makita ay saka ko lang inihakbang ang mga paa ko at maingat na maingat na maglakad na para bang takot akong may makarinig sa yapak ko.

Huminga akong malalim bago tuluyang pumasok sa loob. Nadatnan ko silang dalawang nakaupo sa sofa namin. At sabay na napatingin ng mapansin ang presensya ko.

Tumingin ako sa gawi ni mama ay ganon parin ang expression ng mukha niya, walang nagbago mula kanina. Ang kabang nararamdaman ko kanina ay tela dumumble ang bigat na nararamdaamn ko ngayon. Titig pa lang ni mama kay Hanz ay masasabi kung hindi niya nagustuhan.

Umupo ako sa tapat ni Hanz at agad akong bigla niyang hawakan ang kamay ko. Mas lalo tuloy nakakatakot ang tingin ni mama.

" Kmxta ang pageant na sinalihan mo, Zy?" Tanong ni mama.

" Ako po ang nakoronahan ma." magalang na sagot ko sa tanong ni mama.

Tahimik lang si Hanz na nakinig sa pag uusap namin ni mama.

" Mabuti kung ganon." Kumalma agad ang kaba ko ng malambig na nagwika si mama. Hindi siya galit, sa halip masasabi kung masaya siya naging resulta.

" Opo, ma." Ngumiti ako kay mama.

Bumaling si mama saakin.

" Sige na't pagod ka. Magbihis kana don at magpahinga. Mag uusap lang kami." Kalmadong sabi ni mama.

" Opo, " at tumayo ako.

Nagulat din ako ng tumayo si Hanz.

" Goodnight, Dream of me babe." At hinalikan niya ang labi ko sa harap ni mama. Gulat na gulat ako dahil baka hindi magustuhan ni mama yon at baka isipin ni mama na  yon lang ang habol niya sa akin. Saka siya humalik sa noo ko. Ang tibok ng puso ko ay para bang kabayong nagkakarerahan ng takbo.

Ginawa niya yon ng nakatingin lang ako kay mama nag aabang kung ano ang magiging expression niya.

Tumango tango lang ako at tela hindi maka pagsalita sa hiya at kabang naramdaman ko.

Dire -deritso akong maglakad at wala ng balak tumingin pa sa kanila. Ng marating ko ang kwarto ay napahiyaw ako don , saka sumampa sa kama at inindak indak ang mga paa sa ire. Pinakalma ko muna ang sarili ko bago ako nagbihis.

Habang bibihis ako ay di ko maiwasang isipin siya. Natatakot ako sa mga ipagsasabi ni mama sa kanya. Gustuhin ko mang makinig sa pag uusap nila ay di na sumang ayon ang katawan ko dahil sa pagod. Pagod na pagod akong sumampa sa kama. Ngayon lang din ako nakaramdam ng pagod mula kanina.

Nagising ako ng mag ring ang phone ko. Ang sakit ng katawan ko. Maingat tuloy akong bumangon at kinuha iyon.

"Ang Boyfriend Kung Suplado Calling" napangit ako sa nabasa ko.

"Good morning babe, " agad bumati sa akin na para bang inaantok pa ang boses.

" Good Morning, kmxta ang pag uusap niyo ni mama?" Hindi ko tuloy maiwasang magtanong sa kanya. Nacucurious kasi ako.

"  Ahm, good? I don't know. Everytime she asked I answered it honestly." Diretsong sagot niya.

" Hind ba siya nagalit?" Nacucurious na talaga ako.

" I think not. I don't know honestly. " Ang ikli naman ng mga sagot niya.

" Ano bang sabi ni mama ? Magkwento ka kaya." Ani ko sa kanya.

" Should I?" Tanong niya.

" oo naman, dali na mag kwento kana." Sagot ko naman.

" She said last night that I should not hurt you,  instead I should love you and care you because you are her princess and only child. Hearing those words coming from your mother's mouth mealt my heart.  I know it's normal to hear those word because she is your mother but I really felt happy on that time. I can conclude, your mother like me for you . I really, really like it. I cannot explained what  I feel that time" Pagkukwento niya.

Parang binuhusan ako ng malamig na tubig. Nagising bigla ang sistema ko sa mga katagang naririnig galing sa bibig niya.

" Tapos anong sabi mo?" Curious na tanong ko.

" Of course I agree of what she said. She asked a lot of questions and I politely listen." Tela proud pa siya sa sinabi niya.

"Mabuti naman kung ganon." Sagot ko naman.

" yeah. Wait I need to prepare myself. I will pick you up. " sabi niya.

" sige, aantayin kita. I love you!" Kalmadong sagot ko.

" I love you until the end of my journey by world." Napangiti ako sa narinig ko.

" Sana all, mundo." Natatawa akong sabi dahil gusto kung mang asar.

" What? You're my world!" Agad na naman siya.

" Alam ko kaya dahil sinabi muna. Unli?unli?"nakangiti kung sabi kahit alam ko namang hindi niya makikita yon. Sayang! Charr! Hahahha

" what?" Ayyy slow hindi na gets!

" Wala, sige na't maliligo ka pa." Baka kasi hindi pa matapos ko.

" How about you? You said last night ,  I am not your world! I cannot forgot those line!" Supladong ani niya.

Natawa naman ako non.

" Tanungin mo muna kung bakit hindi ikaw ang mundo ko." Wala lang para may masagot lang whahahahha.

" Tssk. I don't want." Agad na sagot niya.

" sige na tanungin muna ako." Pamimilit  ko pa sa kanya.

" Ayaw!" Nagmamamatigas. Nagpapakipot pa.

" Dali na kasi, tanungin mo lang naman kung bakit hindi kita mundo. Bilis na!" Pangungumbinse ko sa kanya.

"  Then what's the exchange if I'll ask you that question?" Wow! Ang kapal naman ng lalaking to nanghihingi pa ng kapalit.

" Wag na nga lang, ayaw mo naman! Hinanda ko pa sana to!" Naiinis na sabi ko. Bakit ganon? Balak ko sana siyang asarin pero bakit ako ang nainis. NAKAKAINIS TALAGA ANG LALAKING TO!!

" I'm just kidding, common." Agad na sambat niya.

" I'm not your world, then who am I to you?" Dagdag na sabi pa niya.

" Ikaw lang naman ang universe ko!" At natawa siya sa sinabi ko.

" Corny but I like it and because of that I have a  prize for you later." Tawa tawa niyang sabi.

"Ano yon?" Excited ko pang sabi.

" I said later." Napahalakhak siya sa kabilang linya.

" Corny daw pero tawa ng tawa. Kinilig ka lang ehhh ayaw mo lang aminin! " sabi ko.

" You always make my heart tremble Miss Mendoza, And I'm aware of it."

Sana all! Hahahhhaha