I Still Remember The Day You Left Me

Chapter 28

"Zy anak? Yong boyfriend mo nasa baba na kanina!" Agad akong napakilos at lumabas ng kwarto.

Sa totoo lang ay kanina pa ako tapos magbihis, hinihintay ko nalang talaga siya dahil sabay kaming pupunta ng school.

Napangiti ako sa sinabi ni mama. Masasabi ko talagang hindi tutol si mama sa poagmamahalan namang dalawa. Ang problema na naman namin ngayon ay si papa. Bukas pa uuwi si papa yon ang sabi ni mama.

" Good Morning, " bati niya agad ng maka baba na ako. Ang gwapo niya tingnan sa suot niya ngayon. Well, lagi naman tong gwapo ehhh kaya di na ako magtataka.

"Good Morning, " sagot ko nama. Ngumiti lang siya sa akin sabay lapit at halik sa noo. Agad akong napatingin kay mama pero parang wala lang yon sa kanya.

"Ma, alis na po kami." Paalam ko.

" Alis na po kami Mrs Mendoza, " magalang na sabi naman ni Hanz.

" Tita nalang ang itawag mo sa akin," gulat akong napatingin kay mama, hindi maka paniwala. Di nga!

" Sige po, tita." Nagniningning ang matang tumingin kay mama bago siya bumaling sa akon, na tela ba ang saya saya niyang tingnan.

" Mag - iingay kayo, umuwi ng maaga." Rinig naming sabi ni mama bago kami makalabas.

" What the fuck! I'm the happiest guy right now!" Yan agad ang narinig ko sa bibig niya ng makapasok na kami sa kotse. Syempre nalalayan niya ako.

Natawa naman akong napatingin sa kanya.

" Gusto mo naman?!" Sabi ko pa.

" Of course! It is an achievement , babe." Kinuha niya ang kamay ko at hinalikam iyon. Inaamin kung napangiti ako sa ginawa niya.

" I love you, " sinabi ko yon habang nakatingin sa mga mata niya.

Nasisiyahan.

" I love you every single of minutes, I love you more than you know, and I love you not because you love me but because I love you, babe. " Hinila niya ako at saka hinalikan. Napapikit nalang at napahawak sa batok niya. Pansin kung medyo ngumiti siya ng gitna ng halik pero hindi ko nalang pinansin yon dahil mas natuon ang atensyo ko sa mga labi niya. Inaamin kung ang sarap sa feeling pero di ko rin maiwasang mag isip ng mga bagay bagay na hindi ko naman dapat iisip. Gusto ko ang lalaking ito, gustong - gusto. Saksi ang ang panahon sa pagmamahalan naming dalawa. Sa puntong ito hinihiling ko na sana, sana ganito lang kami palagi dahil takot ako sa kahihinatnan. Alam kung may pagsubok na dadating sa buhay namin para subukin kung gaano kami katibay sa isa't isa. Hinihiling ko na sana pagdumating man ang pagsubok na yon malalampasin namin yon pariho at walang bibitaw aa relasyon naming dalawa, dahil pag nangyari ngayon hindi ko makakaya. Hindi ko kayang mawala pa siya sa buhay ko dahil nasanay na akong lagi ko siyang katabi at laging anjan para mahalin ako.

Pariho naming habol ang hininga ng magpakawala kami s isa't isa.

" I love you, babe." Sinabi niya ulit.

Ingat na ingat siyang nagdrive pa pumunta nang school hanggang sa makarating kami. Binuksan niya agad ang pinto saka ako bumaba . Hinawakan niya ang kamay ko at isinaklob yon sa kamay niya. Naghoholding hands.

"Godd Morning Kazzy, ang galing mo kagabi. Mula ngayon idol ka na namin." Bumungad sa amin ng makarating kami sa may field.

"Salamat." Tanging sagot ko naman. Himala at hindi na ninanakit ang narinig ko ngayon. End of the world na ba ? Bumait bigla eh!

Tumingin sa kamay namin ang ibang mga estudyante. Bibitawan ko na sana yon ng higpitan niya lalo. Kaya masama akong tumingin sa kanya.

" What?! " masungit niyang sabi. Tinaasan ko ko lang din siya ng kilay, ayaw mag paawat.

Hinarang kami ng kumpulan ng mga estudyante. Hindi ko alam kung bakit.

" Hanz, ano bang meron sa inyong dalawa?"  Nagulat ako ng magaalita si Mica.

Teka lang hindi ko alam kung anong nangyari. Pinalibutan na kasi kaming dalawa ngayon. Nasa gitna kami ng bilog na hinulma nila. Inaamin kung kinakabahan ako ng kunti dahil hindi ko alam kung ano ang gagawin nila sa amin.

" Why?!" Supladong sagot ni Hanz. Kinakabahan na talaga ako ngayon sa totoo lang.

Nakita kung kunting - kunti nalang may papatak na ang mga luha sa mata ni Mica. Napahigpit tuloy ang hawak ko kay Hanz at napakapit sa braso ni.

" Sabihin muna! Ano bang meron sa inyong dalawa?" At tuluyan na ngang tumulo ang luha sa mga mata niya. Inaamin kung nakaramdam ako ng awa sa kanya ngayon.

Sasagot na sana ako ng bigla niya akong inunahan.

" SHE'S MY WORLD , MY GIRLFRIEND, MY LOVE OF MY LIFE! " nagulat ang lahat sa bulgar niyang pananalita. Maski ako ay nagulat din.

Napa"aw" naman ang iba.

"CONGRATSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSS PREEEEEEEE!!!!!!!!!!" Hulahhh!!!!!! Nagulat kami pariho ng sumigaw si Dylan kasunod naman ang dalawa sa kanya na may dala - dalang cake at ang laking boquet ng bulaklak?

Teka lang! Hindi ko na gets!

Lumapit si Darius  sa puwesto ni Hanz at inabot ang boquet sa kanya.

" Mahal kita pre, kaya sayo na to!" Natawa pa ang lahat maliban sa akin na hindi ko pa gets kung anong nangyari dito ngayon.

Bumaling ako kay Mica ngayon, ang kaninang umiyak na Mica ay naka ngiti na at lalo pa siyang ngumiti nang pansin niyang nakatingin ako sa kanya. Tiningnan ko din ang mga estudyanteng naka palibot samin ngayon, lahat sila ay naka ngiti at mababasa mo talaga sa mga mata nilang natutuwa sila sa nangyari. Bumaling ako kay Zriel na kangiti rin habang naka tingin sa akin, nagmamalaki. Tiningnan ko din si Dylan at Darius na parihong naka ngisi habang naka tingin sa kaibigan nila parang nang aasar lang. At huli kung tiningnan si Hanz na naka ngiti na  ngayon habang may hawak na sobrang laking boquet ng bulaklak.

" Babe, Congratulation. I'm so much proud of you!" Saka niya binigay ang boquet'ng hawak niya. Agad ding lumapit si Zriel para iabot ang cake na dala niya.

" Congratulation Kazzz!!!!" Excited pa nyang sabi.
Binasa ko ang nakasulat sa ibabaw ng cake.

" Congratulation, My world. I'm so happy to know that I'm your universe,  143!" Natawa nalang ako bigla sa nabasa ko. Loko! 

Naiiyak akong napabaling sa kanila. Nakangiti silang nakatingin sa akin.
Ng biglang lumuhod si Hanz sa harapn ko  na ka paglaglag ng panga ko.

" Kazzy Fritz Mendoza, Will you be my girl?" Naghiyawan ang lahat lalo na sa pangunguna ng tatlo.

Hindi ako nakasagot subalit kusang kilos ang katawan ko at halikan siya ng sobrang bilis sabay sabing " Yes!"

Naghiyawan ang lahat.

" YES! IT'S A YES, DAMN!" Hindi makapaniwalang saad sa sarili.

Kasabay non ang naglaglagang petals ng red rose.

The falling petals? Lol! Hahaha