Leyla

Leyla 3

Merhaba yeni bölümlere aranızdayım...

Hepinizden Leyla için buraya bir söz bırakmanızı istiyorum.

Ve bölüm gerçekten tanıdığıma çok sevindiğim güzel insanlar demetsarisoy1 ve @Asraa1730 geliyor. İyi ki varsınız.

"" "*****************************"""

    Mutluluk...

    Kimisi için kırmızı bir balon,

    Ya da grinin has tonu!

    Mavinin huzuru,

    Kaldırımda taşların arasında yeşilenmiş bir filiz.

    Beyazın asiliği, siyahın asilliği.

    Uçuk bir sarı...

    Belki de, renkler rol almamalı, mutluluğun tarifin de...

    Toprak kokusu, yağmur, karın sessizliği...

    Denizdi, kumdu güneşti yada müzikti.

    Yeni başladığın bir kitaptı.

    Sevdiklerinle yediğin bir yemek.

    Baksana ne çok şeylere sığdırdık mutluluğu...

    İnsanoğlu bu, elindekinin kıymetini sadece kaybedince anlıyor.

    Seyit Ali'de kaybedince anlayacak taraftı. Son pişmanlıklarını vicdan azabı ile yaşayacaktı. Keşkeler ardı, ardına dizilecekti kapısına girişleri usul, usul olacaktı. O zaman anlayacaktı, Seyit Ali her şeye ne kadar geç kaldığını...

    Leyla ise Seyit Ali'nin söylediklerini düşünüyordu. O insanlardan hiç bir zaman nefret etmezdi.

    Ama Seyit Ali'den iliklerine kadar nefret ediyordu.
Odasın da bulunan pencerinin ününe ilerledi. Bu evde en çok sevdiği yer burası olmuştu. Küçücük pencereden kocaman hayaller kuruyordu. Pencere sokak kapısına bakıyordu. Oturup o kapıdan girdiği gibi çıkmayı hayal ediyordu.

    Leyla hiç bir zaman öyle özgürlükçü bir kişiliğe sahip olmamıştı. Ama şimdi kimliğine, adına özgürlüğüne zorla gasp edilmiş. Bir şekilde boyun eğiyordu.

    Evet Leyla maraba kızıydı. Babası zor kazanırdı. Bazen annesinin de yevmelik işlerde çalıştığı olurdu.

    Ama Leyla mutluydu o zamanlar. Küçücük bir çocuktu, babası sevgisini göstermekten hiç çekinmezdi. Saçlarını hep babası tarardı o yüzden kesmeye hiç kıyamazdı. Hatırladıkları ile gözleri doldu. Anne ve babası ilk vefat ettiği zamanlar. Günlerce sokağa bile çıkmamıştı. Kendisini dünyada bir başınaymış gibi hissetmişti. Sanki sokağa çıksa herkes onun kimsesiz olduğunu bilecek, etrafındaki çocuklardan dayak yiyecekmiş gibi hissetmişti.

    Amcası gelip sarıp, sarmalamıştı. Ben varım kızım dediği gibi dünyasına ışık doğmuştu. Hasan ve İbrahim abileri koruruz biz seni asla bırakmayız demiştiler.

    Daha onaltısında halası çıkıp gelmişti. Evlilik çağıdır. Kız kısmı fazla aklı ermemeli deyip. Oğlum yetimi sahiplensin, sahip çıkmış oluruz demişti. Amcasının gözlerine bakıp ağlamasını, İbrahim abisinin kopardığı kıyameti hiç unutamuyordu. Halasının kolundan tuttuğu gibi evden sokağa atmıştı. Leyla sahipsiz değil, biz varız diye sokağı inletmişti.

    Amcası sonrası sarılıp saatlerce çocuk gibi ağlamıştı. Emanetim bunu sana yaşattığımız için üzür dilerim deyip saçlarını okşamıştı. Amcası Leyla'ya saçlarını tekrardan sevdiren adamdı. Babası öldüğünde Leyla ilk saçlarından nefret etmişti. Amcası ile şevkatla her okşadığında Leyla tekrardan sevmişti.