Leyla

Aşk'ı Leyl

Evet aşklarım tahmin ettiğiniz gibi yine ben

Okumaya başlamadan önce lütfen yıldıza basmayı unutmayın. Bu sefer baya erken geldim.

Wattpad hesabımı takip etmeyen arkadaşlar lütfen şuraya   Jutenya_ tıklayarak takip edin. Jutenya ailemizin 15k olmasına çok az kaldı.

Unutmayın hepiniz benim hayal dünyamın evreninde dünyama değinen yıldız tozlarısınız ve hepinizi çok seviyorum.

Keyifli okumalar.

Günün aydınlanmayan gecenin zifiri karanlığı gibi içleri kap kara olan insanlar vardır. Kötülük şeytana biçilsede bazı insanlar üstlerine xèftan olarak giyiyorlardı.

İnsan oğlu toprak yaratıldı. Toprak kötülüğü iyileğe veya güzelliğe çirkinliğe rağmen koşulsuz şartsız kabul edendi.

Topraktan yaratılan adem oğlu Nisyandı!

Nisyan unutmaktı.

İlk insan ona verilen ilk emri unuttu ve yasak meyveyi tatdı. İlk insan şeytanın oyununa gelerek yaratıcısını ve ona verdiği sözü unuttu. Cezası cennetten kovulmak oldu.

Seyit Ali, garip bir adem oğlu

Kendince planlar kurdu. Leyla'ya da kapılınca planlarını unuttu!.
Aklı Leyla'nın aşkı ve abisi arasında gidip gelsede Leyla 'ya his ettiği duygular daha ağır bastı kalbine.

Leyla isminin her halini taşıyan güzel kadın.

Leyl kara gece ve Leyla için daha Leyl olmamış gecenin zifiri karanlığı üstüne çökmemiști.

Gönlünü derbeder tatmadığı bir duyguyla aşk sarhoşuydu. Hem sarhoş olmak için alkolmü alması gerekirdi. Aşk kapıyı çalınca içmeden de sarhoş olunurdu.

Leyla odasında pencerenin önünde oturmuş dışarı bakıyordu. Yaşadığı konakta en sevdiği mekan bu pencere önüydü. Öncesi özgürlüğe uçmak için hayal kurduğu yerdi. Şimdi ise kapılar açılsa gidebilsede gitmiyordu.

Hem aşk kadehinden içip içinde kaybolmak istiyordu.

_________________________

Seyit Ali ayakta durmuș İstanbul'un sisli ve puslu manzarasına bakıyordu. Normalde mantıklı düşünen ve kin tutan bir yapısı vardı. Lakin konu Leyla olunca düşünce yetisini kaybediyordu. Sabırlı biri hiç olmamıştı. Bakışlarını İstanbul'un gece manzarasında yanan ışıklarına çevirdi. Eline içki bardağını ve sigara paketini alıp balkona çıktı.

Leyla!

Yeşil gözlüsü, kendiyle verdiği mücadele artık son bulmuștu. Onu sevdiğini kabul ediyordu. Abisinin ağır basan tarafını da vicdan muhasebesini de bir kenara itiyordu. Aklında gece karası saçları iri yeşil gözleriyle Leyla kalıyordu.

Her zülfü bir şiir olmalıydı.

O Urfa'lıydı; sanki bir acıydı ve Leyla'da ürkek ceylanı. Karısının kendisinden kaçtığının pek tabi ki de  farkındaydı. Aralarındaki duvarın tuğlaları kendisine aitti ve duvarı kendisi örmüștü. Şimdi de o duvarı yıkıp ikisi için bir yuva inşa etmek istiyordu.

-Halbuki bilmiyordu ki Ademoğlu planlar yaparken yüce yaradan adaletini çoktan yürürlüğe geçirmişti.
Niyet ettiği bütün girişimler maalesef ki belki başka bahara kalacaktı. Ama şurada vardı ki o Bahar gelene kadar Seyit Ali birçok kere sınanacak ve ektikleri neyse misli ile biçecekti.-