Leyla

ليل / Leyl

Merhaba arkadaşlar yeni bölüm ile aranızdayım.

Wattpad hesabımı takip etmeyen arkadaşlar şurayı Jutenya_ tıklayarak takibe alırsanız çok sevinirim.

Çok beklettiğimi biliyorum. Aslın da bu bölüm bayrama özel gelecekti ama kısmet olmadı.

Kitap istediğim yere ve hak ettiği değeri her nedense görmüyor.

Kısa bir süre sonra Leyla düzenlemeye alınacak ve sadece Leyla ağırlıklı yazmaya başlayacağım.

Finalden sonra da Zeynep!

Diğer kitaplarım yarım kaldı ve ben çok üzülüyorum.

Siz çok tutmayacağım bölüm sınırı 2000 yorum 450 vote

Bundan sonra vote dolduğu gibi bölüm de gelecek.

Bölüm benim kıymetlim aysekilicA123 'a  geliyor, kendisi Wattpadin bana kazandırdığı en güzel değerlerden biri, iyi ki doğdun iyi ki varsın.

Keyifli okumalar.

Leyla bir garip Leyla,

Saçlarının karası gibi bahtı kara Leyla.

Hayat onu çok yoruyordu.

Yeni gün yeni umutlardı.

İstanbul’dan döndükten sonra Seyit Ali ikisinin aynı yatakta uyumasını istemiş, Leyla buna ne kadar itiraz etse de odadan giden yer yatağı ile aynı yatakta uyumaya mecbur bırakılmıştı.

Genç kadın sabah gözlerini açıp bakışlarını tavana çevirdi.

Laf anlamayan kalbi onu dinlemiyor yanındaki adama kapılıyordu. Adama duyduğu hisler çıkmaz bir sokak gibiydi ve o duvara toslamaktan korkuyordu.

Sevgiye aç küçük bir kız çocuğu gibiydi. Duyguları karma karışık. Ah birde şimdilerde peydah olmuş bazı hisler vardı ki...

Bir yanı , kendini hayatın akışına bırak sana ne getireceğini yaşayarak gör diye fısıldar iken , diğer yanı kapılırsan boğulursun, uzak dur diye ikaz ediyordu.

Derin düşünceler sağını solunu çepeçevre çevrelemişken , içine içine derin bir nefes çekip sıkkınca ofladı.

Daha fazla düşünmemek için yataktan kalkmaya karar verdi.
Düşündükçe belirsizlik onu daha bir tedirgin ediyor, daha bir korkuyor hale geliyordu gelecekten.

En azından gidip kahvaltı hazırlayıp aklını dağıtabilir ,kaynanasının dilinden kurtulabilirdi.

Yataktan doğrulmak için hareket edince üstündeki kolu fark edip şaşkınlıkla bakışlarını bedenine çevirdi. Seyit Ali’nin onu hiçbir zaman kabul etmeyeceğini düşünüyordu. Bedenini çevirip aynı yatakta uyumaya bile alışamadığı kocasını izlemeye başladı.

Her nedense bu son olanlara kayıtsız kalamıyordu.
Bir yanı inanma dese de diğer yanı Seyit Ali’nin kendince sunduğu gerekçeler de haklılık payı var diyordu. Elini uzatıp parmaklarıyla Seyid’in alnındaki saçları kenara verip fısıldar bir şekilde “sana inanıp kapılmak tan çok korkuyorum”dedi ve kısa bir süre daha onu uyurken izledikten sonra üzerinde olan kolu bileğinden tutup kaldırdı ve sessizce yataktan kalktı. Aynı sessizlikte ilerleyip kendisi için giyeceği kıyafetleri seçip banyoya girdi. Temel ihtiyaçlarını giderdik ten sonra kıyafetleri ni giyip sessiz bir şekilde banyodan çıktı. Yatağa bir göz atıp baktığın da Seyit Ali’nin hala uyuduğunu anlayınca kapıya yöneldi. Odadan çıkması ayrı dert, çıkmaması ayrı dert di.

Elini kapı kulpuna atıp sessiz bir şekilde indirdiği gibi elinin üstünde ki elle irkilip elini çekti. Boynunda hissettiği nefesle yakalandığını anlaması zor olmadı. Anın panikliğiyle sıklaşan kalp atışlarıyla göğsü inip kalkıyord. Hafif bir gülümseme kondu dudak kıvrımları na.