Leyla

Leyla 4. Bölüm

   Bölüm tatlı ikizlerim aynı zamanda taze yazarım 34zerya21 @eliferel27  Çok seviliyorsunuz canlar.

"" "" **************************"" ""

    O günün üzerinden on gün geçmişti. Leyla evin içinde Seyit Ali olduğu sürece görünmez gibi davranıyordu. Kendisi için Aslı'dan bir tane yer yatağı istemiş. Gece ayrı yatıyordu. O uyanmadan kalkıp mutfağa iniyor. Yatmadan odaya çıkmıyordu.

     Elleri iyileşmişti artık. Rahatlıkla kullanıyordu. Fatma ablasının ilaçlara ek olarak sürdüğü kantaron yağının da etkileri olmuştu.

    Evde on gün sonra yapılacak mevlüt konuşuluyordu. Nikah konusuda şimdilik kapanmıştı. Leyla bu konuda mutluydu. En azından resmiyette Seyit Ali ile bir ilgisi görünmüyordu. Bu sayede, bu konaktan ve Seyit Ali'den kurtulma umudu vardı.

      Leyla yine sabah erkenden uyandı. Yatağını katlayıp dolaba yerleştirdi. Bu yatak ona nimet gibi görünüyordu.

    Seyit Ali'den onu uzak tutacak, her şey nimetti onun için.

    Arkasını dönüp, yatakta uyuyan Seyit Ali'ye baktı. Uyarken bile kaşları çattıktı. Sonra sessizce güldü. O uyurken bile masum görünemeyenlerdendi. Gerçi onu öyle hayal etmek bile saçmaydı.

    Saatte bakınca daha çok erken olduğunu anladı. Sessizce pencerenin yanına ilerledi. Bu evde en sevdiği yer burasıydı. Pencere dışarı kapısana bakıyordu. Pencere önüne oturup, o kapıdan bir gün, geri dönmeyeceği bir şekilde çıkmayı hal ediyordu. Bugünlerde onu ayakta tutan, en büyük neden bu hayaldi.

    Boynunda hissetiği nefesle irkildi. Öne atılmak için bir adım atmak istesede. Belini tutan el izin buna vermemişti.

   Leyla büyük bir nefes alıp verdi. Seyit Ali'nin ne yaptığı veya ne düşündüğü umrunda bile değildi.

   "Leyla pencereden bakıp, hayal kurmayı bırak. Düşüncelerin hayal, ama ben gerçeğim. Baktığın kapıdan hiç bir zaman özgür olarak çıkamıyacaksın."

    "Sen açık pencereden içeri girmiş bir kuşsun. Sonunu hiç düşünmeden. O pencerenin kapıları üstüne kapandı. Ve ben o kapıları açıp uçmana hiç bir zaman izin vermeyen gardiyanım."

   Leyla hızlıca arkasını dönüp Seyit Ali'yi itti. Öfkeyle ona bakıp konuşmaya başladı.

   " Uzak dur benden SeyitAli! Ben senden nasıl uzak durmaya çalışıyorsam. Sende benden uzak dur."

    " Beni asla sindiremeyeceksin. Evet senden uzak özgür kaldığım günlerin hayalini kuruyorum. Ve ben ömrüm boyunca hayallerimden asla vazgeçmedim."

     SeyitAli karşısındaki asi kadına hayranlıkla baktı. İlk defa biri onun önünde bu kadar cesaretli bir şekilde konuşuyordu. Her nedense bir kaç gündür. Onu görmezden gelip, yok sayması canını sıkıyordu. Leyla'nın üzerine eğilip tısladı.

    " İyi o zaman, o hayallerin içinde varlığımı asla unutma! Unutma ki, ben o hayalleri başına yıktığım da altın da kalmayasın." Deyip döndü. Arkasında çıldırmak üzere olan bir Leyla bıraktığını biliyordu. Bu bile onun keyiflendirmeye yetmişti. Bir gün Leyla için, yanıp kavrulacağını biilmeden. Her kıdığı an için yanacaktı, Seyit Ali.

    Leyla, Seyit Ali'nin arkasından şaşkın ve sinirli bir şekil de baktı. Ondan nefret ediyordu. SeyitAli'nin varoluşu bile öfke sebebiydi. Sakinleşmek için büyük bir soluk alıp verdi. Ondan uzak durmak en iyisiydi. O yüzden hemen odadan çıkmaya karar verdi. Hızlıca ilerleyip kapıyı sertçe çarpıp çıktı.