Leyla

İlk Öfke, İlk Adım

Bölüm ruh ikizlerim papillon_noir_
Ve dikenli_kelebek
Geliyor.

Bölüm sımırı

350 vote

1500 yorum

Kimilerinin yarım kalmışlıkları,

Yarım bırakılmışlığı vardı.

Umutsuz sevda değildi onların ki,

Umutsuz bırakılmıştı.

Hayal kırıkları sarıyordu dört bir yanını,

Hayal kırıklıkları batıyordu her bir yerine,

Can kırıkları gibi...

Adamın öfkeyle arabayı sürmesini korkuyla izliyordu. Emniyet kemerini takmasına rağmen korkuyu hücrelerine kadar yaşıyordu. Belki anne babasını kazada kaybettiği içindi bilmiyordu. Ama şuan iliklerine kadar korkunun esiriydi.

Kısa süre de Leyla'nın, yüzü bembeyaz oldu. Vücudun da kan yokmuş gibi elleri ayakları buz kesti. Soğuk, soğuk terleriyordu, Ecel'inin habercisi gibi. Titreyen dudakları morardı. Korkuyordu anne-babasını, komşularını bir kaç arkadaşını o kaza da kaybetmişti. O anılar korkusunu daha da tetikliyordu.

Okuldan döndüğü gibi herkes kaza alanına koşmuştu onu gibi...
Gördüğü görüntüler aklından hiç bir zaman çıkmayacak korkunç anılardı.
Ara, ara rüyalarına da musallat olan kabuslardı.

Seyit Ali onun rengi atmış halini fark edince yutkundu Leyla'nın "yavaşla durdur arabayı" demesiyle arabayı durdurdu. Ona dönüp ellerini uzattığı gibi genç kadın kapıyı açıp kendisini dışarı attı. Yol kenarına ilerleyip otların olduğu toprak zeminde dizlerinin üstüne çöküp derin, derin nefesler almaya çalıyordu.

Titreyen elleriyle yerden koparmaya çalıştığı otlarla birlikte toprağı alıp fırlattı. Ellerini boğazına götürüp yakasını genişletti. Sakinleşmek için yaptığı hiç bir şey yetmiyordu nefesi kesiliyor du işte! Sevdiklerini yitirdiği o ana gidiyordu. Öldükleri o güne sonrası o minübese, üstünden yıllar geçse de acısı tap tazeydi.

Seyit Ali Leyla'nın arabada ki korkulu haline, arabanın durmasıyla kendisini dışarı atışını şaşkınlıkla izliyordu. Evet olanlara öfkeliydi ama Leylayı bu halde görmek onu korkutmuştu.

Arabadan hızlıca inip genç kadının yanına gitti. Önünde diz çöküp onu yerden kaldırmaya çalıştı. Leyla çok kötü bir durumdaydı nefes almakta zorlanıyordu. Genç adam yerinden hızlıca kalkıp arabaya koştu. Torpido dan aldığı bir şişe suyla birlikte hızlıca geri döndü.

Leyla'nın nefes almaya çalışırken çıkardığı sesle, su şişesinin kapağını telaşla açtı. Suyu eline döküp genç kadının yüzünü ıslattı. Kadını ilk defa bu halde görüyordu ve çok korkuyordu.

Genç kadın sakinleşmek için aldığı derin nefesler sonunda kendisine gelmesini sağladı. Bakışlarını kaldırıp adamın gözlerine baktı, yüreğindeki can kırıklarıyla karşısındaki adama bakıyordu. Görsün istiyordu o da bir insandı ve kırılıyordu. Anlamak bu kadar mı zordu.

Çiçekler bile kırılıyordu.

Neden bir garip Leyla kırılmasın ki...

Kırılıyordu Leyla!

Her söze kırılıyordu, her kelimeye, hırpalanmaya...
Suçsuz yere hor görülmesine,
Çok şeye kırılıyordu. Niye kimse görmüyordu onu...