Arkadaşlar biliyorsunuz kısa süre önce bir Melek, orospu çocuğu olan şeytanlar tarafından saldırıya uğradı. Tecavüz edildi, elleri sırf kanıt diye canlı canlı kesildi, dövüldü, bıçaklandı, hala yaşama tutunduğu, yaşamak için savaştığı için canlıyken yakıldı ve cansız bedenini bir dere kenarına bırakıldı sonra o üç şerefsiz hiçbir şey olmamış gibi evlerine ailelerinin yanına gitti.
Bu ülkede adalet var diyorlar, evet doğru adalet var ama sadece görünüşte!
Bu yapılan insanlık dışı suçu sadece birkaç yıl hapis yatmayla ceza verilirse onların yaptığını da aynı sayarım. Eğer sen onlara bu kadar hafif bir ceza verirsen benim gözümde o suça sende ortak olmuşsundur.
Özgecan'ın yerinde sende olabilirdin, ya da ablan, kardeşin ya da en yakın arkadaşın, sırdaşın, ya da ben de olabilirdim. O şerefsizlerle biz de karşılaşabilirdik, ona yaptıklarını sana da yapabilirlerdi.
Belki ileride başımıza gelecek. Bizimde, senin de sonun böyle olacak. Aramızda kimse bilemez...
Kadınlar asla erkeklerin köleleri olamaz, çünkü cennet kadınların ayakları altındadır ve Cennet köle olamaz!
Biz kadınlar erkeklerin zevk oyuncakları değiliz! Bizlere istediklerini yapamazlar! Bizde onlarla aynı haklara sahibiz ama kimse kullanmamıza izin vermiyor! Neden? Çünkü biz kadınız!
Neden? Çünkü biz insan değiliz!
Neden? Çünkü biz güçsüzüz!
Neden? Çünkü biz onların köleleriyiz!
HAYIR! Biz kadınız,
bizde insanız,
Bizde güçlüyüz ve
Biz onlardan üstünüz!
Erkeklerin çektiği en büyük acı ne sizce söyleyin bana? En fazla nedir? Ya da sürekli katlanmak zorunda olduğu zorluklar neler?
Kadınlara duygusal derler, peki kadınların acıları neler biliyor musunuz? Sürekli katlandığımız şeyler neler?
Sokaktan geçerken erkeklerin bakışları, arkadaşlarımızla gezerken yapılan sözlü tacizler... daha fazlaları.
Erkeklerin sadece bir yeri var diye onlar bizden üstün olamaz!
Daha düşüncelerini kontrol edemeyen varlıklar benden üstün olamaz!
Aklımdan geçen her hakareti onlara söyleyebilirim, yapabilirim. Üşenmeden yazarım sorun değil buradan sizlere ulaşır ve sizde okursunuz ama neden yapayım ki onlar buna değmez. Kendimi yormaya nefes tüketmeye değmez. Kendimi ancak onlara işkence ederken yorarım.
Sadece ben mi böyle düşünüyorum?
Sadece ben mi Hakkımızı savunuyorum?
Onların cezası idam olmamalı, işkence olmalı. En sonunda belki ölmelerine izin veririz. Eğer işkence yapılacaksa aklımda güzel bir fikirler var, türlü türlü acımasız işkenceler. Eminim sizinde vardır. Onlara yapmak istediklerinizi söyleyin.
Acılı aile için ne desem az yani bizim insanlığımız bir annenin 'çok acı çekmiştir, keşke kurşunla öldürselermiş.' Dediği anda ölmüştü ama biz kaldık.
Ne denmeli sence onlara?
Başınız sağolsun mu?
Acınız büyük, geçmiş olsun mu?
Yazık oldu gencecik kıza mı?
Ne söylenir böyle büyük bir acıya karşılık?
Bana söyleyin içimde sadece nefreti hisseden biri olarak onlara ne demeliyim?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Evcilik Oyunu (ASKIDA)
Chick-LitAŞK... Söylenişi bile bir güç ister, Peki y AŞKI yaşamak? Birine delirircesine aşık oldun mu hiç? Küçükken okulundan kaçıp sırf onu görmeye gittin mi? O ağladığında onu kollarının arasına alamayıp uzaktan izlemek zorunda kaldın mı? Onu sadece tek ki...
