Evcilik Oyunu (ASKIDA)

Ihtiyacim var

Sizlere kıyamadığım için yb geldi. Şaka şaka bekleyemedim :D

Yenı bölüm geldi komşularrr!!

Yetişen okuyor!!

Selam beceriksizden yeni bölüm geldi umarım beğenirsiniz bu bölüm galiba biraz duygusal oldu tam emin değilim ama umarım beğenirsiniz

"Gülme eylül! Yeter bu kadar!"

Artık dayanamıyorum dersem bana yalan olur, onun o hoş melekleri kıskandıracak derecede güzel kahkahasını yarım saattir dinliyordum ve ona daha fazla aşık oluyordum ama ona kızmam gerek, yapamıyorum. Bunu ona karşı yapamıyorum onun her kahkahasını duyduğumda sesi kulaklarımdan kalbime ulaşıyordu ve içimde olan bütün duyguları göz ederek sadece bir duyguyu ön plana çıkartıyordu, AŞKI...

" Tamam,... sadece bir bekle."

Gülerken sesi daha... daha şey gelmişti.  Daha mutlu gibi sanki benimle evli olduğu için üzgün değilmiş gibi, sanki isteyerek evlenmiş gibi.

Büyük neşeli kahkahasına yavaş yavaş son verdi ve yanıma gelip gözümün önünde kağıdı salla. O gülerken otele gelmiş ve odamıza çıkmıştık şu an ise birkaç dakika önce yaktığım şömineye o kağıdı attı ve şöminenin önünde bulunan büyük minderlerin birine oturdu.

" Evet.. Şimdi ne yapıyoruz? "

Diye sordum ona yanına otururken,

Şu an fazla masum gibi duruyordu,  masum ve ....

devamı yok o fazla masum, şu an ya da başka bir an değişmiyor o hep masum ve sadece masum.

bacaklaeini kendine çekip ellerini dizlerinin üstüne koyup başını ellerinin üstüne yasladı. Gözleri yanan ateşe odaklanmıştı.

Konuşmadan sadece ateşe bakıyordu. Ona katıldım, bakışlarımı ateşe çevirdim ve onun gibi oturdum.

"Babama ne oldu biliyor musun? "

Diye bir fısıltı duydum eylül'den.

Babası o 13 yaşındayken ölmüştü,  o günlerde yanında olup onu sarmak, ona destek vermek, ona 'her şey geçecek, her şey daha güzel olacak' demek istedim. Her şeyden çok istedim,  yanına gitmeyi ama beni hep engellediler.  Her defasında, evden saat başı kaçıp yanına gitmeye çalıştım olmadı, okuldan kaçıp gitmeyi denedim olmadı,  gecenin bir saatinde kaçtım olmadı, hep bir şekilde yakaladılar.

" O öldü. "

Düz, soğuk ama fısıltı gibi çıkan bir sesle cevapladı sorusunu bana fırsat vermeden.

" Peki nasıl oldu biliyor musun?"

Bunu bilmiyordum herkes farklı bir şey söylüyor, yalan yanlış şeyler konuşuyordu bu konu hakkında

"Hayır"

Acı içinde gülümsedi. Gülümsemesi normalde içimi eritirken bu gülümseme içimde kış soğuğu gibi içimi dondurdu.

"O yandı, onu canlı canlı yaktılar. Babam gözümün önünde küllere dönüştü... "

Biraz durdu kesik bir nefes aldı ve devam etti.

" Ben.. ben hiçbir şey yapamadım,  o... o yanarken ben hiçbir şey yapamadım. Sadece onun ateş içinde nasıl küle dönüştüğünü ve nasıl acı içinde bağırdığını izledim."

Onu kendime çektim ve o zamanlar yapamadığımı şimdi yaptım. Ona sarıldım,  saçını okşadım, kollarımda ağlamasına izin verdim.

" Her şey güzel olacak."

Diyebilirdim

"Her şey düzelecek"

Ya da böyle bir şey.

" Her şey geçti. "

Olmadı böyle bir şey.  Ama demedim sadece iç çekip ağlamasına izin verdim.

Kollarını boynuma sarınca sonunda kendiside desteğe ihtiyacı olduğunu fark etti, benim desteğime ihtiyacı vardı,  kollarımda ağlamasına ihtiyacı vardı, onu koruyacak birine ihtiyacı vardı, sevebileceği birine ihtiyacı, 

onun BANA ihtiyacı vardı...

Ve benimde onun mutlu olmasına ihtiyacım vardı,  onun içten gülmesine ihtiyacım vardı,  onun gözlerimin içine bakmasına ihtiyacım vardı,  onun benim onu sevmeme izin vermesine ihtiyacım vardı,

Benim ONA ihtiyacım vardı, sonsuza kadar..