Evcilik Oyunu (ASKIDA)

Düğün

Gözlerimi odada dolan nefis yemek kokusuyla açtım. Sırtımı yatak başlığına dayadım ve odayı incelemeye başladım. Oda, griye boyanmış geniş bir odaydı. Odanın bir duvarı camla kaplıydı ve enfes bir doğa manzarasına sahipti. Diğer duvarlarda ise tuvaller asılıydı, tuvaller siyah, beyaz, gri ve kırmızı renge boyanmıştı. Dikkatimi dışarıdan gelen tıkırtılar böldü. Bacaklarımı yataktan sarkıttım ve yatakta oturur vaziyete geldim. Hemen yerdeki gri tişörtü yerden aldım ve üstüme geçirdim. Tişört hemen kalçamın altında bittiği için altıma birşey giymeye gerek duymadım.Yataktan kalktım ve beyaz tahta kapının kolunu aşağıya iterek kapıyı açtım. Gözlerimi etrafta gezdirdiğim sırada bir ses daha duydum ve sesin geldiği tarafa yöneldim. Sesin geldiği yer mutfaktı. Mutfaktan içeriye girdiğim anda dikkatimi çeken ilk şey ne harika kurulmuş masaydı nede başka bir şey. Dikkatimi çeken şey mutfakta omlet hazırlayan barandı."Baran?" Şaşkınlıkla ağzımdan adı çıktı. Baran ona seslendiğimi fark edince bana döndü. "Günaydın. Gece iyi uyuyabildin mi?" Bana meraklı gözlerle bakmaya başladı. "Şey... evet, evet uyudum. Neredeyiz? Dün neler oldu? Biz.. ne zaman bardan buraya geldik?" Aslında kafamda başka bir sürü soru vardı. Mesela dün ne kadar içtim ki hiç birşey hatırlamıyorum sonra, neden Baran üstsüz altında sadece siyah bir şort var? Çantam nere... dur bir dakika Baran üstsüz mü dedim bende? Ve ben gerçekten kaslarından etkilendim hatta ağzımın suyu akacak. Ne dedim ben? "Öncelikle ağzını kapat bebeğim sinek kaçacak. Sorularına gelirsek. Biz dağ evindeyiz. Dün barda büyük bir kavga çıktı. Son olarakta 10 11 saat oldu" dedi. Ne 10 11 saat mi? Hadi canım. Yok ya şaka yapıyordur. "Şaka?" Dedim meraklı ses tonumla. "İşim gücüm yok birde sana bu konuda şaka yapacağım" gayet ciddi bir şekilde konuştu benimle. "Düğün işini hallettik merak etme" göz kırparak ekledi. Düğünü ben olmadan nasıl halletti merak ediyorum ama neyse omuz silkerek masanın yanına gittim ve masadaki portakal suyunu alıp tek seferde içtim. "Birşeyler yemeyecek misin? O kadar şey hazırladım" bana yavru köpek bakışıyla bakmaya başladı. "Hayır sabahları kahvaltı etmeyi sevmem. Sana afiyet olsun" omuz silkerer ona baktım. Tabağa koyduğu omletleri masaya koydu ve bana baktı. Oda omuz silkti." Sen yemiyorsan bende yemem" " Sen bilirsin. Masayı boşuna hazırlamışsın o zaman" dediklerimde ciddi olup olmadığımı tartar gibi tek kaşını kaldırdı. Tek kaşını kaldırınca ne kadar seksi olduğunu yeni fark ettim. Dur biraz ben az önce baran için seksi mi dedim? Yok canım demedim bana öyle geldi. Saçmalama eylül. Kafamdaki gerek ve siz ve bir o kadar da saçma tartışmayı sonlandırmak için kendime içsel bir tokat attım. Mutfaktan çıkıp uyandığım odaya gidecektim ki arkamdan baranın seslenmesiyle durdum. "Üstündeki tişort çok yakışmış KARICIGIM" söylediği şeyle bir oyun oynadığını anlamak zor olmadı. Yüzüme sahtede olsa bir gülümseme takınarak ona döndüm. "Teşekkürler KOCACIGIM. Senin tişortlerinden galiba" soru niteliğini taşımayan sözlerim baranı azıcıkta olsa şaşırtmıştı. Yüzündeki şaşkın ifadeyle çok daha yakışıklı göründü gözüme. Kesin gözüm bozuldu. Baran mutfaktan çıkıp benim yanıma gelip ellerini yavaşça belime doladı "Aslında bakarsan evet. Evet benim tişortüm, ama sana daha çok yakışmış" diyerek bana yaklaşmaya başladı. En sonunda dudakları dudaklarımı buldu. O dolgun dudakları dudaklarımı bulduğu an dudaklarım ona karşılık vermeye başladı. Belimden tutup beni kaldırdı ve bende hemen bacakarımı beline doladım. Elli tişortun içine geçti ve... ve... Telefonum çaldı. Gözlerimi açmadan sağ elimle yastığın altında ki telefonumu aldım. Ekranda ki kişiye bakmadan cevapladım.

"Ne var?" Sesim uykum bölündüğü için kızgın çıkmıştı.

"Eylül? Uyandırdım mı kızım?"

Bayan sürtük. Tahmin etmeliydim. Beni anca sabahın köründe ( saat: 11.00 ) o arardı.

"Evet. Ne sikime beni sabahın köründe arayıp uyandırıyorsun?"

Sabahları fazla asab olurum ve o da bunu biliyordu. Ben ne güzel uyuyordum ya of.

"Kızım, ben yani biz kapıdayız. Zili çalıyoruz ama duymadın. Bende seni aradım. Şimdi şu kapıyı açar mısın?" Sesi sanki biraz kırgın geliyordu ama benim umrumda mı? Kesinlikle hayır.

"Tamam"

Telefonu suratına kapattım ve yatakta oturur şekle geldim. Telefonu arka tarafta bir yere fırlattım ve odamda ki boy aynamın karşına geçtim. Aynadaki yansımam her zaman ki gibi kusursuzdu.üstümde mini siyah spor şortum ve ona uyumlu yarım beyaz sporcu atletim vardı. Aynada kendime bakmaktan vaz geçip kapıyı açmaya gittim. Merdivenlerden inip kapıya ulaştım ve açtım. Kapıyı açmamla karşımda baranı görmeyi beklemiyordum, tamam annemi zaten bekliyordum ama onun yanında emreyi falan bekliyordum ama baranı hayır. Üstümdeki saniye şaşkınlığını attım ve kapıdan çekilip içeri geçmelerine izin verdim. Annem bu izni kullanıp içeri geçerken baran hala kapıda bekliyordu. En sonunda oflayarak ona seslendim. "Baran!" Baran kendine gelince kapıdan içeri geçti. Annem ve Baran çoktan salona geçmiş hatta oturmuşlardı. "Bu saate ne diye geldiniz? Yoksa rüyanızda beni mi gördünüz?"

Aslında tam tersi ben rüyamda Baran'ı görmüştüm ama onlar bunu bilmiyor.

"Saat 11 kızım. Saat 6'da düğün var unuttun mu?" Tabi ya düğün. Bu gün benim düğünüm vardı.

"Ne yalan söyleyim. Gerçekten unuttum"

**********

Lanet olsun. Şuanda neler olduğunu anlatayım. Bayan sürtükle konuşmamızdan sonra evi kuaför, kızlar, meral teyze falan geldi. Ben daha neler olduğunu anlamadan. Saçımı yaptılar, gelinliğimi giydirdiler sonrada bir arabaya bindirip gönderdiler. Nereye derseniz düğününün olacağı ormana. Evet ormanda düğün yapıyoruz, ve şimdide Baran'la masaya oturmuş nikah memurunun sorusunu bekliyoruz. "Ahmet oğlu Baran korkmaz, Selim kızı Eylül yıldırmazı karın olarak kabul ediyor musun?" Hayır Hayır Hayır Hayır "Evet" kurtuluşun yok Eylül, malesef.

"Sen Selim kızı Eylül yıldırmaz, Ahmet oğlu Baran korkmazı kocan olarak kabul ediyor musun?"

Sanki evet demekten başka bir şansım varmış gibi bir de soruyor piç. "Evet"

"O zaman bende sizi karı koca ilan ediyorum. Gelini öpebilirsin."