Eğer bu dünyada sadece ben varsam ve yaşanan her şey benim kafamdaysa, kafamın içindeki en güzel şey sen olmalısın...
☆☆☆☆☆☆☆
Yeni eğitim yılının ilk günüydü.Hogwarst her yıl olduğu gibi,birinci sınıfların ve diğer öğrencilerin neşeli cıvıltılarına ev sahipliği yapacaktı.Ama henüz Hogwarts treni raylar üzerinde ki yolculuğuna devam ediyordu.Kompartmanlar öğrenciler ile doluydu,birinci sınıflar henüz tanışma arefesindeydiler.Diğer öğrenciler ise,yaz tatili boyunca neler yaptıklarını konuşuyorlardı.Quidditch şampiyonası başlıca konulardan biriydi,Türkiye ve İngiltere'nin oynadığı final görülmeye değerdi.Ama son dakikada,Türkiye öne geçmiş ve Quidditch Dünya Şampiyonası kupasını almıştı.Özellikle Türkiye'nin takımında tutucu olarak yer alan Emin'in performansına övgüler yağıyordu.
Kompartmanlardan birinde,orta yaşlarda sayılabilecek bir adam vardı.Gözlerini kapatmış,sırtını arkasına yaslamıştı.Sarı saçlarının bir kaç tutamı alnına dökülmüştü,uyuyor gibi görünüyordu.Ama aslında,dudaklarında oluşan hafif bir kıvrılma eşliğinde,bulunduğu kompartmanda ki üç öğrencinin sohbetlerine kulak misafiri oluyordu.
"Profesör Slughorn gerçekten ayrılmış mı?"
Kızıl saçlı çocuğun sorusu ile,kuzgun karası saçlara ev sahipliği yapan çocuk konuşmaya başlamıştı.
"Babam ayrıldığını söyledi,artık yaşlandığını ve dinlenmek istediğini söylemiş."
"Onun derslerini seviyordum,"diye iç çekti siyah saçlara ve kahverengi gözlere sahip küçük kız.
Kızıl saçlı ufaklık,arkadaşının omzunu destek olmak istercesine tuttu.Kızıl saçları ve yanaklarını süsleyen çilleri ile oldukça sevimliydi."Yeni iksir profesörü kim olacak acaba?"
Kapalı gözlerini usulca açtı,kim olduklarını bildiği üç öğrencide gezdirdi mavi gözlerini.Sevgili arkadaşları ile olan yemeğe gitmediği için,henüz bu üç ufaklık onun kim olduğunu bilmiyordu.Tam ağzını açıp onları yeni iksir profesörü ile tanıştırmak üzereydi ki,kompartmanın kapısı gürültülü bir şekilde açıldı.
"Burada bir kurbağa gördünüz mü acaba?"
Sarı saçlı,birinci sınıf olduğu belli olan bir kızdı bu.Hemen yanında,tombul yanakları kızarmış,başı önünde küçük bir oğlan vardı.
"Hayır Astrid görmedik,"dedi kuzgun karası çocuk.
"Jewel kurbağasını kaybetti,"dedi Astrid.Onun sözleri ile,yanında duran çocuk iyice kızarmıştı.Ellerini önünde birleştirmiş,gözlerini bir an yerden kaldırmıyordu.Tanıdık sahne ile adamın gülümsemesi büyüdü,yirmi üç yıl önce bu sahnenin bir benzerini yaşamıştı.
Henüz onun farkına varmayan çocuklara döndü."Bir sorun var sanırım,"dedi.Onun konuşması ile,hem kompartmandaki üçlü,hemde kapının önünde ki ikili ona dönmüştü.Nihayet çocuğun yüzünü tamamen gördüğünde,oldukça tanıdık gelen yüze dikkatle baktı."Kaybolan bir kurbağa,soyadının Longbottom olma olasılığı var mı acaba?"
"Jewel Longbottom,"dedi çocuk neredeyse kekeleyerek.Adam,bu alışık olduğu tavıra bakıyorken,dudaklarında ki gülümseme hüzünlü bir hale büründü.
