BANA YARDIM EDER MİSİN?

248 11 0
                                    

Bismillahirrahmanirrahim Ayşe şaşkınlıkla baktı Amine'ye. Neden böyle demişti? Kabul ediyordu garip davranıyordu. Amine onun bu şaşkınlığını anlamış olacak ki açıkladı durumu:

—Şu an şaşırdın değil mi? Evet belki. Ancak benim hikayem de biraz garip. Bundan 4 ay öncesine kadar her şey normaldi hayatımda. Okul yeni bitmişti. Çalışmaya yeni başlıyordum. Magazincilerin peşinden koşturduğu oyuncu bir nişanlım vardı. Ah tabi benim hayatımı kusursuz sananlar da çoktu. Ancak huzurlu değildim. Neden, hiç bilmiyordum. Birde düğün yaklaşmıştı. Evlenecektim onunla. Mutlu muydum? Belki ancak içinde kötü bir his vardı. Oysa tamamen mutlu olan gerekiyordu. İşte düğün gecesinde hayatım değişmeye başladı. O gün geçmişte kısa bir yolculuk yaptım. Karşımda benimle dans eden yeni kocamı ve evliliğimi düşünmek yerine Asiye annemi,Ebubekir ile oynadığımız oyunları,onların arkasından sarfedilen 'yobaz' kelimesini düşünüyordum.O gün elimi kalbime koyduğumda onu,yeni kocamı,o kaç zamanlık sevgilimi sevmediğimi farkettim. Peki ben niye evleniyordum? Bilmiyorum.Sonra görüntüler bulaşmaya başladı. Gözümü açtığımda hastanedeydim. Ne olduğunu hatırlamıyordum.10 yılımı kaybetmiştim. Bile hafıza kaybı.Doktorlar hatırlamanın yıllar süreceğini söylese de bir hafta bile olmadan hatırlamıştım her şeyi. Bir rüya hatırlamamdan hemen önce. Kabe'deydim. Birisi geldi aklıma takılan soruları cevapladı teker teker. Uyandığımda kararımı vermiştim:Araştıracaktım İslâmı.Benim kimliğimde müslüman yazıyor ama ben müslümanlığı bilmiyordum. Bu kalp Kırıktı. Parça parçaydı. O bir ay hastane kokusunu bol bol duydum. Tramva geçirmişim düğünde. Bir dua takılıydı dilimde. Hiç durmadan onu tekrarlıyordum. Hastaneden çıktım. Her şey o kadar kötü gözüküyordu ki gözüme. O hayat bana göre değildi. O sahte gülümsemeyle dolu hayatı sevmiyordum ve istemiyordum. Ancak mecbur bırakılıyordum. Evliliğimizin ilk ayı hastenede geçmişti. Bu arada bir dizi teklifi almıştı. Dizinin başrolüydü. Diğer başrolde arkadaşımdı: Hülya Bir manken. Neden ve nasıl arkadaş olduğumu hiç hatırlamıyordum. Beni Hülya tanıştırmıştı o adamla zaten. Neyse, hastaneden çıktım. Artık eskisi gibi olamazdım. Bir yandan onun yeni fark ettiğim  karanlık  tarafı, zihnimdeki sorular ve dahası. Diğer tarafta ise Uğur, kocam. Her şey aynıydı. Yine ağlıyordum. O gün ezan sesini duydum. Öylesine etkilemişti ki beni. Müslüman olmak istiyordum. Bu gün sanki özelmiş gibi. Bugün müslüman olmak istedim. Ben bir kırık kalpliyim. Bana yardım eder misin?"

Merhaba okuyucularım. Bir bölüm sonra final.  :-( Ancak üzülmeyin. Yeni kitabıma başlıyorum. Profilimden bulabilrsiniz.

İkinci Fetih ♥Lâ♥ ﻻ

Kalbim olmuş ParçaParça «Askıya alındı»Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin