Kalbim olmuş ParçaParça «Askıya alındı»

TIPKI HAYATI GİBİ

Bismillahirrahmanirrahim
Bölüm 5

Her yer karanlıktı kapkaranlık.Korktu, hâlâ çocuk olan yüreği korkusuyla çarpıyordu. Bağırdı:

-Kimse yok muuuuuuu? Gizlerinden yaşlar akmaya başladı.Yeniden bağırdı:

-Kimse yok muuuuuu?

Hava aydınlanıyordu yavaş yavaş. Güneş yüzünü göstermeye başladı. Burası neresiydi ki acaba? Biraz düşündü. Burası Kabe idi. Benim burada ne işim var acaba diye düşündü. Üzerinde bembeyaz bir elbise vardı ve kafasında örtü vardı. Bir dakika yüzünde peçe vardı. Örtüyü çıkarmaya çalışırken bir ses duydu:

-O başında taşıdığın bir ayettir, sıradan bir bez parçası mı zannedersin. Sesin geldiği yöne doğru baktı. Birisi vardı. Yüzünü tam seçemiyordu ama nurla parladığını fark ediyordu. Çekingen bir sesle sordu:

-Siz kimsiniz? Hem başımdakileri annem görse çok kızar.

- Kızar değil mi? Sen Müslüman değil misin?

-Müslümanım ama...

-Kelimelerin tükendi değil mi? Belki abartmaya gerek yok diyorsun. Ama unutma ki Allah her şeyden haberdardır. Hz. Ali yaklaşık 10 yaşlarındayken Müslüman oldu.Bir de ne dedi biliyor musun?

-Hayır.

-"Allah beni yaratırken baba mı sordu." Aile önemlidir hem de çok. Ailenden beklediğin ilgiyi göremedin. Oysa dışarıdan bakanlar muhteşem ve mükemmel bir hayatın olduğunu düşünüyorlardı. Ama içindeki boşluğu kimse göremedi hissedemedi. Belki o boşluk niye sana bu kadar acı verdi hiç düşündün mü?

-Düşündüm hem de çok.

-Evet düşündün ama çözümünü hep kendi.çevrende aradın. Aşk belki çözüm olur dedin evlendin. Ama çözüm olmamıştı, olamayacaktı.Bunu seziyordun, yalnız kendine Söyleyemiyordun. Korkuyordun. Evet sen içindeki boşluğa çare aradın ama hep çevreni taklit ederek aradın. Aşkta belki çare vardır dedim ama aslında hiç aşık olmadın. Çünkü aşk arayarak bulunmaz. Zaten bulduğun şey aşk değildi.

Bir ses duydu. Ezan sesiydi. Ne kadar da huzur veriyordu. Eşini birden kalbine getirdi. Bulmuştu, ezan sesiyle o yüreğindeki boşluk kapanıyordu sanki. Sonra ellerini açtı:

- Allah'ım bana hidayet ver.''

''Allah'ım derdime deva ver.''

''Allahım imanımı attır.''

''Eğer sen istemezsen hiçbir şey olmaz.'' Bu duayı nasıl yapmıştı bilmiyordu. Gözlerinden yaşlar süzülüyordu ince ince.Yeşil gözleri nemli nemliydi.

"Derin hadi kalk."Amine sıçradı yerinden. Etrafına içini dolduran bir huzurla göz gezdirdi. Biraz hafızasını yokladı. Hatırlıyordu. Ama nasıl? Doktor yıllarca sürebilir dememiş miydi? Tam söyleyecekken vazgeçti. Uğur yoktu yanında şimdi. Ama gelecekti. Onunla evli olduğunu kabul etmeyecekti. Hastaneden çıkar çıkmaz boşanma davası açacaktı. Ellerini yavaşça yüreğine koydu. O duayı tekrarladı içinden:

- Allah'ım bana hidayet ver.''

''Allah'ım derdime deva ver.''

''Allahım imanımı attır.''

''Eğer sen istemezsen hiçbir şey olmaz.''

Amine ağlamaya başladı. Hatırlıyordu o adamla neden evlendiğini, yıllar boyunca nasıl değiştiğini, o boşluğun yıllar boyu nasıl sızmasını... Düğünde neden tramva geçirdiğini hatırlıyordu ama neden?O gün gözlerinin önünden bir film şeridi gibi geçti. O Uğur'u sevmiyordu. Bunu düğünden önce de biliyordu ama söyleyemiyordu

Şimdi magazinciler de peşime düşmüştür. Ben ne yapacağım? Peki o rüya. O kimdi ki acaba? Benim kendimle yüzleşmem gerek bence. Peki Uğur'u ne yapacağım? Artık evlendik diyecek. Ben nasıl bir hatta yapmışım Uğur'a inanıp onu sevmekle., onunla evlenmekle. Benim kaybedecek neyim var peki? Ailem. Babamın gururu, annemin sosyetesi. En azından birkaç yıl evli kalmam lazım milletin diline düşmemek için.

******

-Merhaba Uğur Bey hoşgeldiniz.

- Merhaba. Uğur gülümsedi. Gülümsemedi sahteydi. Tıpkı hayatı gibi.