Mellifluous +Jikook

●○●○●○●○

Tek merak ettiğim ömrüm boyunca okula mı gideceğimdi gerçekten. Derslerimde iyi olmadığım için okul artık bana eziyet gibi geliyor,hayattan bıkmamı sağlıyordu ki zaten okulda da bildiğiniz gibi her türlü olay yaşanıyordu.

Okula mı ahıra mı gidiyorum diye düşünüyordum sonrada ikisinede değil cehenneme gidiyorum diyordum.

Sıramda bunları düşünürken dün akşam eve gitmediğim için ailemin bana söyleceği şeyi öğrenememiştim. Eve gitseydim Taemin ve Jin'le karşılaşacağımı bildiğim için gitmemiştim. Dün ne olduğunu anımsar gibi olup yüzümü buruşturdum ,Taemin gelip benimle sevgili olmak istediğini söylediği zamana kısa bir şekilde dönmüştüm.

flashback

“Saçmalıyorsun,ben herkesten kaçarken sen bunları mı düşünüyordun? Duygularına saygım var ama lütfen beni bu durumlara sokma. Senınde neden istediğini az çok tahmin edebiliyorum”

Şok olduğum halde böyle konuşmam gerçekten evrenin bana yaptığı en iyi şeydi.Jin hyung şokla Taemin'e bakıyordu,Jin'in burda olması daha kötü olmuştu çünkü biliyordum herkese söyleyeceğini. En azından tek başıma reddetmiş olsaydım sadece ikimiz bilecekti diye düşünüyordum.

“Ben gidiyorum size eğlenceler” diyerek hızlı bir şekilde gittim yoksa orda daha çok dururdum.

flashback end

Sadece normal bir yaşam istediğimden,tabikide çıkma teklifini reddetmiştim.Ve ne kadar saf olsamda bazı şeylerin farkındaydım, Taemin’in kullandığı bir oyuncak olmak istemiyordum.

Ve sonunda eve gitme zili çaldı.

Zilin çalmasıyla çantamı sırtıma atmıştım, tam çıkacaktım ki kapıdaki Jungkook kolumdan tutarak beni kalabalıktan çıkardı ve dolapların orada durdu. Ne var der gibi yüzüne baktım ve konuşmaya başladı. “Dün eve gitmemişsin?” demesiyle şokla ona baktım ve kahkaha atmaya başladım,anlamsız bir şekilde bana bakıyordu.

“Artık sana hesapta mı veriyorum? Üzgünüm ben eski Jungkook'a bile hesap vermiyordum sana hesap verecek değilim” dedim çünkü haklıydım,Jungkook cidden bipolar gibi davranıyordu. Davranması sorun değil çevresinide etkiliyor.

“Jimin illa ikimiz bir kavga etmemiz gerekiyor değil mi? Yoksa sen hiç bir şeyi adam gibi açıklayamazsın” demesi ile kafamda şimşekler çaktı,kaşlarımı çatarak ona doğru baktım “Bunu bana sen söyleyince hiç ciddiye alamadım,bir dahaki sefere inşallah” diyerek kalabalık merdivenlerin oraya koştum.

Tahmin edersiniz ki Jungkook benden daha yapılı olduğu için o kalabalığın arasından sıvışamaz ve beni yakalayamazdı.  O yüzden tercihim merdivenler olmuştu. Kaçar gibi oldu ama zaten kaçıyordum sonuç olarak eve gidecektim.

Merdivenlerde koşuşturmam ile arkamı döndüm ve Jungkook'un bana yetişmeye çalıştığını gördüm. Bu daha çok şok olmamı sağlamıştı hemen dış kapıya doğru gittim. Yağmurun çok hızlı yağmasına aldırış etmeden koşmaya başladım.

Yorulduğum sırada arkamı dönmek istedim ve hala peşimde olduğunu gördüm ama arabayla,gerçekten peşimi bırakması için kafamı kesmem gerekiyordu. Neyse ki Araba 0 - 1 Jimin

Eve girmek için zile bastım ve hiç kimse açmadı.

Sinir krizi geçirmeme 1 saniyelik saygı duruşu.

Hüzünlü bir şekilde kapıya baktım,o'da bana baktı. Boşuna olimpiyatlara katılmış gibi koşmuştum. Olimpiyatlara katılsaydım 1. Olma şansımı Jungkook'ta tüketmiştim.