Think of Laura ✔️

Chapter 6

I just woke up when I felt the gentle caress of my hair down to my cheek.

Sa pagdilat ng mata ko ay nakita ko ang nag-aalalang mukha ni Mama pero maliit itong ngumiti sa akin nang makitang gising na ako.

Kinurap-kurap ko muna bago binuhat ang sariling bigat. Sinandal ko ang likod sa headboard ng kama ko.

"Are you feeling better?" Mom asked. I nod my head and roamed my eyes in my room.

Papaano ako nakauwi dito kagabi? Sa pagkakaalala ko ay kasama ko si Oliver na buhat-buhat ako sa mga bisig niya tapos ay wala na akong maalala.

Hindi kaya...siya ang naghatid pauwi sa akin?

I looked at Mama. "Who brought me here?"

"Si Oliver, hija. Nahimatay ka raw sabi niya." hinawakan nito ang balikat ko. "We're so worried about you. Akala namin ay napaano ka. Pati ang Kuya mo nag-alala sa'yo. Lumabas pala kayong dalawa kasama si Einy kagabi na hindi namin alam. "

Tama nga ang hinala ko. Si Oliver nga ang naghatid sa akin. He's kind naman pala.

Bumalik sa isipan ko ang pangyayari kagabi. Oliver cheated on me. Naramdaman ko muli ang pagbigat ng dibdib ko. Nalukot ang bedsheets nang mahigpit kong kinuyom ang kamao ko dahil sa galit at sakit.

Mom hugged me.

"What's wrong? Have something happened last night that's why you passed out?"

Hindi ko pa kayang sabihin sa kanila.

Mag-uusap pa kami ni Oliverio kung mabibigyan ng liwanag at eksplenasyon ang nakita ko.

Tikom ang bibig ko mula ngayon hangga't 'di ko pa personal na nakakausap ang mokong na iyon.

Pagbaba ko pa lang ay sermon ang naabot ko kila Papa at Kuya. Paano raw kung ibang lalaki ang nakasama ko tapos may biglang ginalaw ako habang wala akong malay.

Hmp! Masyado silang OA. Hindi naman ako lasing kagabi. Mabigat lang talaga ang emosyon ko kaya hindi ako nanlaban kay Oliverio.

And, somehow...I feel safe in his arms. 

Nailing ko ang ulo dahil sa walang kwenta kong naisip. Kumplikado pa ang relasyon ko, huwag muna maglandi. 

After eating breakfast, I went to my music room. My comfort room. I sat down at the front of the piano. Marahan kong hinaplos ang keys nito. Maliit pa lang ako tinuturuan na ako ni Mama na mag-piano. Mama was a Piano professor after she graduates with her degree in college. She was also a theatre artist. 

I also fell in love with the soft tune of the piano. Itong piano ay bigay pa raw sa kanya ng Nanay niya pero bagong-bago ang hitsura. 

I started playing it while humming softly. At that moment, a sudden sweet pleasure embraced me while my fingers continuously pressing the piano keys. This is the first song that Mama taught me...and this was my favorite song too.

When I stopped playing, a sudden loud clap from my behind scares the hell out of me. Nilingon ko ito at mabilis na napatayo nang makita si Oliver na prenteng nakahilig ang likod nito sa pader, katabi ng bukas na pintuan. 

Tumigil ito sa pagpalakpak. May munting ngisi sa labi niya. 

Nakita ko na naman ang hairstyle nito na naka-man bun. Nakatali ito sa kalahati. Sobrang bumagay pa iyon dahil sa suot niyang puting t-shirt at ripped jeans, may black boots pa. His outfit is simple. Ang lakas niya magdala ng style kahit na simple lang ng suotan niya. 

Tumikhim ako.  "W-what are you doing here?" I almost want to punch my face because I stuttered. 

"The door is open so I've decided to take a peek, and I'm so lucky to see you here, playing the piano. I must say...you're amazing."