The Perfect Unplanned

13-Bracelet

Where's Luc? Tanong ko sa sarili ko. Dalawang linggo na mula nang magkita kami. Nakikita ko naman ang sasakyan niya sa garahe ng Complex tuwing  umaga at maging kinagabihan pag-uwi ko.

Nagpalakad-lakad ako sa harap ng table ko.

At nang mapagod ay naupong muli.

I sighed bitterly, ni hindi man lang nagparamdam kahit kaunti  sa akin. It made my heart ache for thinking na parang balewala lang ako sa kanya.

Clearly, I am missing him so badly.

"What are you thinking?" Bungad tanong ni Ethan nang maabutan akong nakatulala. Umupo ito sa visitor's chair sa harapan ko.

"Hi, wala, may iniisip lang ako," pagdadahilan ko.

"Are those the so called Sheloh's beautiful sad eyes?" Ethan teased me.

"Aww, tigilan mo ako!" Birong singhal ko sa kanya.

"Sino ba naman kasi ang nagpapalungkot sayo, sabihin mo na at nang maipadukot na't mabalatan ng buhay."

"You're not a criminal, Ethan, back off."

Umiling ito, "no, but I have a beautiful sister na ipaglalaban ko ng patayan, a gun, a shovel ___"

"And an alibi," I smirked at him, "man, I know that line very well."

He grinned, "There, I saw that smile again," he said "that's all I want." And he rested his back into the chair.

"Sira ka talaga!"

He laughed a loud na lalong nagpasingkit sa mga mata niya.

"Naku, don't laugh that much Ethan, ampangit mo nawawala yang mga mata mo!"

"Arg, that hurts, you know!" Biro nito na dinala pa sa dibdib ang kamay.

Baliw!

"Halika na," hila nito sa akin nang tumayo na ito.

"Okay, okay," hinagilap ko ang bag ko at sumunod na sa kanya.

Ito na ang nagsara ng rolled-up door ng restaurant.

Sa labas ako nakatitig habang umuusad ang sasakyan nang maramdaman kong nag-menor ito.

"Why?" I asked nang tuluyan ng iliko ito sa parking lot ng isang mamahaling restaurant.

"Let's have dinner here, " yaya nito.

"Ethan naman andaming pagkain ng La Marsha, nagsabi ka na lang sana at ipinagluto na lang kita." himutok ko.

"Sige na, saglit lang naman tayo dito. Bigla akong nagutom eh. At saka hindi naman marami ang kakainin ko para hindi  ka naman gumastos masyado."

"Ano, loko mo talaga, ikaw naman itong mayaman eh," nakatawang sabi ko sa kanya nang papasok na kami sa loob. Alam kong nagbibiro lang ito.

Ngunit nang pagbuksan kami ng gwardiya ay napahinto ako sa pagpasok.

I saw Luc katabi ni Lorin sa isang mesa sa sulok. Nasa tapat naman nila sina Mark at Jhanel.

I heard my brother sighed and when he saw them at the corner too.

"Let's go," yaya niya sa akin inakbayan ako at iginiya papasok sa loob.

That's when Luc saw us. I saw anger flashed in his eyes nang makitang nakaakbay si Ethan sa akin.

Ethan chose the table sa may kalayuan kina Luc.

Nang mapansin kami ni Lorin doon ay mas lalong inilapit ang upuan nito kay Luc na maya-maya lang humahawak sa braso nito at sadyang inilalapit ang mukha kapag nagsasalita kay Luc.