The Perfect Unplanned

20-Penthouse

Pilit na ibinaon ko ang aking isip sa mga gawain ng La Marsha para malibang ako. Ilang araw na rin mula ng huli kaming nagkita ni Luc. He's a busy man, sa simula pa lang alam ko na iyon.

I love him so much at natatakot ako sa kung anuman ang gagawin ng ina nito lumayo lang siya sa akin.

Napapitlag ako nang may dahan-dahang naglapag sa ibabaw ng table sa harapan ko ng isang tangkay ng puting rosas. I always love flowers. I automatically raised my face to ...

"Lorin?!" Hindi ako makapaniwala sa nakita ko. Ni hindi ko rin narinig ang pagbukas ng pintuan.

"Peace?" She said uncertainly.

Kumatok ba ito? Mataman ko itong tinitigan.

"I knocked many times kaya lang walang sumasagot at nang pihitin ko ang door knob ay hindi naman naka-lock so..." she half shrug her shoulders, "I invited myself in..." she shyly  smiles, "pasensya na," she added.

What the heck?..  Ano bang ginagawa ng kulogong ito dito?

She was wearing denim and a blouse but she looks stunning kahit pa hindi gaanong mataas ang takong nito. Hindi rin lukot ang mukha nito at di rin pinagkurus ang mga kamay sa dibdib.

What's just happening? Should I believe in miracles now?

I heard her let out deep breaths, "Kung hindi mo ako kakausapin, that's okay, I'll understand. I've been so bad to you and..."

I signed her to take the sit in my visitor's chair habang naupo rin ako.

"Could I offer you something?" I asked her.

"Water maybe good," sagot nito.

Tumayo ako at kumuha ng isang basong tubig. Lihim kong pinagtakhan ang malumanay niyang pananalita at ang bahagyang pagkinig ng kanyang boses.

"Anong kailangan mo?" Malumanay kong tanong sa kanya pagkatapos niyang makainom ng tubig at mailapag iyon sa harapan niya.

She sighed again. "I wanna say I'm sorry for all the mess I've caused at gusto ko ring sabihin na wala akong kinalaman doon sa nangyari with tita Elaine.

I stared at her blankly. I'm sure of myself, hindi ko kinulam ang babaeng to para bumait bigla at hindi ko rin pala alam kung paano  mangkulam.

Oh well, maybe this is the real Lorin May Rivera na kaibigan ni Luc at Mark.

"You see, Luc I been together for almost all my life. He's always there for me. An arrogant but very kind man," she smiled at that thought. "nangangarap ako na balang araw ay magiging asawa ko siya kahit lantaran niyang sinasabi sa akin na little sister lang ang tingin niya sa akin. The thought that I can make him fall in love with me when the right time comes and somehow that plan went well."

"Then you came, "she sighed silently. "I know from the very start, ikaw ang babaeng para sa kanya. I can tell from the way he look at you kaya naman muhing-muhi ako sayo."

"Ilang araw bago pa iyong sa bahay nila, Luc, talked to me about you. Pero maniwala ka, wala akong alam sa balak ni tita Elaine ng araw na iyon.  I already gave-up about Luc."

"I couldn't explain my self lalo na nang makita kang umiyak dahil doon. I asked myself, what have I done to you, bakit nasasaktan ko ang mabuting taong tulad mo because of my selfishness na kahit pa anong gawin ko, Luc's eyes set just for  you and no one else. Nang maisip ko ang mga pinagsasabi ko sayo noon, parang hindi ako makapaniwala,  I even ask my self, ako  ba talaga iyon, am I this heartless?" I may have a gold spoon since birth but I have good parents that raised me well."