Lynx Ackerman

42. Bölüm: Annemle Nasıl Tanıştınız?

"Hadi eve gidelim Lynx."

Levi'nin sesindeki ton Lynx'i duygulandırmaya yetmişti. Gözlerini kısıp sessizce "Eve, gidelim. Çok yoruldum." demekle yetindi sadece.

Mike ve Hange de peşlerine takılacaktı ama Erwin onları durdurmuştu. Lynx de Levi de yorgun görünüyorlardı. Ayrıca iki yılın ardından baba oğul konuşacak çok şeyleri olduğuna emindi.

"Mike, Hange! Onları şimdilik yalnız bırakmak en iyisi olur."

Mike dehşetle ellerini açtı. "A-Ama Lynx'e çikolatalı pasta..."

"Ne çikolatalı pastası Mike?" dedi Hange sinirlice.

* * *

Yol boyunca ne Levi ne de Lynx ağzını hiç açmamıştı. Boş sokaklardan eve kadar aralarında mesafe bırakarak yürümüşlerdi sadece. Başı ağrıyordu Lynx'in, yorulmuştu artık, kendisini herkesten ve her şeyden soyutlamak istiyordu ama babası ile konuşmak da istiyordu. Levi ise çökmüş hissediyordu ama artık ailesi ile, Lynx ile, kavuştuğu için huzurluydu, hemde çok huzurluydu.

Eve geldiklerinde Lynx sessizce odasına çıkarken Levi kapıyı tutup kapanmasını önledi. Lynx diyeceğini merak edip arkasını döndüğünde babasının çekindiğini fark etmişti. Bir şey demek istiyordu ama o da en az babası kadar çekiniyordu.

En sonunda Levi çekingenliğini yenip "Aç mısın?" dedi.

Usulca "Evet." dedi Lynx ve babasının peşine yardım etmek için takıldı.

"Otur oturduğun yere, ben sana hazırlayıp getiririm."

"Yardım edeceğim, hem..." ekleyeceği sırada bir an tereddüt etti ama sonra tereddütünü bir kenara bıraktı. Neticede geçmişte konuşmaya tereddüt ettiklerinden bu haldeydiler. "Hem konuşuruz."

"Haklısın, konuşalım." dedi Levi sakin bir şekilde.

Mutfağa indiklerinde Levi dolaptan biraz tavuk göğsü, mantar ve domates çıkardı. Lynx ise salata yapmak için malzemeler çıkarmıştı. Arada bir ise babasını süzüyordu. Hala kaslı olsa da oldukça zayıflamıştı, büyük ihtimalle ailesini kaybettikten sonra yemeden içmeden kesilmişti üzüntüden.

"Zayıflamışsın."

"Tch. Benim için mi endişelendin?" dedi alayla Levi.

Lynx'in gözleri dolmuştu, ağlamamak için kendini zorladı, başardığında ise babasına çıkıştı, yinede sesinin titremesine engel olamamıştı. "Benimle alay edip işleri zorlaştırma, konuşmaya çalışıyorum."

Levi dediğine pişman olup oğlunun yanına gitti ve Lynx'in başını omzuna bastırdı. Bu Lynx'in ağlamasına sebep olmuştu.

"Kalbini kırmadım mı? Neden bana iyi davranıyorsun?"

"Her şeyin altından bir sebep arama Lynx. Oğlum değil misin? İçimden gelen bir şey bu."

"Anlıyorum." gözlerini silip babasından ayrıldı en sonunda ve elindeki domatesleri dilimlemeye odaklandı.

"Lynx!"

"Efendim."

"845 yıkında, surlar yıkıldığında nasıl kurtuldun?"