Lynx Ackerman

14. Bölüm: Tanışma Partisi

Lynx'den

"Baban kurbanlarını öldürmek için bıçak kullanmıyorsa sadece göz korkutmak için bıçak taşır. Sence de bu bıçağın fiyatı göz korkutmak için biraz fazla değil mi?"

İnyoka'nın ağzından çıkan her bir kelime kulaklarımda yankılanıyordu... Yankılanıyordu... Yankılanıyordu...

Dediği doğru. Hiç kimse göz korkutmak için bu kadar pahalı bir bıçak kullanmaz. O zaman neden böyle bir şeyi yanında taşıyor olabilir ki...

"Bilmiyorum İnyoka, bunun üzerinde düşünmem lazım."

"Bak bebeğim, yolun çok başındayız bir eve girdin diye katili bulunacak değilsin ki. Hem daha onlu yaşlarının başında veletleriz."

"Ben dövüş dersine gidiyorum ayrıca İnyoka bir daha bana bebeğim ve ya velet deme. Midemi bulandırıyor."

Kulaklarımı anında o ukalaca çıkan ince sesi doldurmuştu. Bu ukala ses tonu bana biraz da gerçek dünyaya odaklanmam gerektiğini hatırlatmıştı.

"Tamamdır bebeğim."

* * *

                   
Dövüş eğitimi için toplandığımızda çılgın eğitmenimiz Keith Shadis bunun bir ders olmadığını sadece bir alıştırma olduğunu ayrıca katılmak zorunda olmadığımızı söyledi. Yani özetle demek istediği siz birbirinizi pataklarken ve ya kenar köşede çene çalarken ben kahvemi yudumlayacağım.

Katılmasak da olur ha. İyiymiş, zaten Kenny bana işime yarayacak bütün hareketleri öğretti. Burada benim dışımdaki tek Ackerman Mikasa olduğuna göre tek rakibim de oydu. Mikasa'ya dönüp baktığımda çok yetenekliydi ama bana rakip olacak kadar da iyi değildi.

Mütevazi düşüncelerimden arınıp dışarı çıkacakken birisi bana seslenmişti. Biraz dikkat edince fark ettim ki bu Jean'di.

"Yanına oturabilir miyim Louis?"

Normalde dışarı çıkacaktım ama bu ses tonu 'İki dakikan varsa konuşabilir miyiz?' diyordu adeta.

Çaktırmadan kalktığım yere geri oturduğumda Jean de yanıma oturmuştu. Bir iki dakika sessizce oturduktan sonra ağzındaki baklayı çıkarabildi.

"Bak yemekhanede olanlar için üzgünüm. Ama yine de senden tırsmasam buraya gelip bunları söylemezdim. Yani demek is..."

"Gerçekten de dürüst bir adammışsın. Yine de özürleri çok sevmem çünkü sadece küçük veletler aynı yolda olduğu insanlara küser."

"Bu senin önemli değil deme şeklin mi?"

Jean gülmeye başlayınca kafamı ona çevirdim. Komik olan neydi ki şimdi?

"Komik olan ne, Jean?"

"Gerçekten de gördüğüm en kasvetli kişi olabilirsin."

Aslında kötü birine benzemiyordu. Gerçi o kadar insanı öldürüp üstüne üstlük babamın ailesinden kalan son kişinin yani benim öldüğümü sanmasını sağladıktan sonra kimseye kötü demeye hakkım yoktu.