Herkes öldürür sevdiğini bense adımı öldürdüm sevgim ölmesin diye. Bir süre sonra hayatıma bir takma adla devam etmek bana normal gelmeye başladı. Insan anonim olmaya bile alışırmış yani. Benimde öyle oldu. Bir internet sitesine üye oldum o takma adla, her yere o adı yazdım sanki bana her o adla seslendiklerinde ben sevdiğimi yaşatıyordum. Aylar sürdü bu... Adam gitti geldi gitti geldi ben hep aynı ada bağlı kaldım. Adamla aramdaki bağ çözüldü ben ada bağımlı kaldım. Sonra herkese sevgim bitti o addan bir türlü kopamadım. Sevdiğim kendini öldürüyor, kendini içimden söküp atmaya çalışıyor bense o adla onu sonsuza kadar yaşatmayı düşünüyordum. Deli tutulmuştum o sevdaya. Ta ki aldatıldığımı anlayana kadar.
Bildiğiniz aldatılma hikayeleri gibi değil bu, bizim aramızda bir başka kız yoktu aramızda kilometreler vardı ve sevdiğim o kilometrelere fena tutulmuştu. Mesafenin ulaşılmazlığına hayran hayran bakıyordu. Gözü beni görmeden. Ulaşılmazlığa, bitmeyen otobüs duraklarına tutuklu kalmıştı. Benim adımdan da bi haberdi artık. Bense kafaya koymuştum aşacaktım o engelleri, sevdiğimi mesafelere bırakamazdım ya. Bi gün dediğim gibi de oldu, en yanına gittim onun. Artık aramızdaki tek engel masaydı ve o tam karşımdaydı. Gözlerinde gördüm mesafelere olan aşkını çünkü her gece nefesini içimde hissettiğim adam elimi bile tutmamıştı. Çünkü o geceleri mesafelerin ihtişamına sarılıyordu. Bana asla sarılmadı. Sonra bıraktım anonim olmayı. Şimdi hiçbir internet sitemde o adı duyamazsınız çünkü sevdiğim beni öldürmüştü bense mesafeleri. Bir daha görüşmedik ve artık mesafelerle de sevişmedi. Sorsan hala o adla hatırlar beni, bilmiyor ki ben o adı öldürdüm. Sonra zaten sevdiğim de kendiliğinden öldü.
