Günaydın güler yüzüm, buğday tanem. Günlerim karanlıktı, yarınlarım çıkmaz sokak. Kim demiş "hiçbir karanlık aydınlığa ulaşmaz" diye. Karanlığımı seven yarim. Günaydın. Gün aymış. Hoşsohbetim, gözlerimi açtığımda solumda kalan pencerem. Aydınlanmış her yer, bak. Türlü acılara türlü türlü merhemin varmış senin. Her kırık için bir öpüşün varmış. Kavrulmuş, tane tane olmuş sevmelerin varmış. Ya, yâr. Güzel gelmişsin, güle oynaya. Güzel sevmişsin. Beni sevmişsin. Uyandım, başka kimleri sevmişsin? Solum, soluk ver bana. Nerelerde kimlerden geçmiş, bana gelmişsin. Düşünmem, düşüm sen. Kanayan yaram, düşkünlüğüm. Canının hep çektiği o kötü hissim ben. Ben senin yapıp yapıp pişman olduğun o yanlışım. Çok sevdiğine inanan, aklı beş karış havada, yüreği beş kat yerin altında o düşkün kız çocuğu. Ben senden sonra bütün kız çocuklarını öldürdüm içimde. Soyunduğum, giyindiğim, yandığım, söndüğüm. Ilk kürtajım. İçimden aldılar seni. Ağzımdan kustum seni. Boynumdaki morumsu iz. Soluğumu kesen öksürüklerim. Üşüyen burnum, üşüyen ayak parmaklarım. Hepsi mi aynı adamda toplanır be, hepsi mi? Katlanarak çoğalanım. Seni beklerken nice cumalar eskittim. Sen günüme gel.
Çok kalma ama, dünümden gel. Çok kalma, alışırım. Hatırlar mısın? Aynı otobüsün camına bile farklı mesafelerden baktık biz. Bir bütün olmamızın olanaksızlığı o zaman bile gayet netti. Aynı kaldırımda farklı yerlere bastık biz. Oysa ne de çok isterdim senin aynın olmayı. Ne çok isterdim senden olmayı. Ben senden olamadım ya, kıskandım ve senden olan tüm kız çocuklarını öldürdüm. İçim kan. İçim can. İçim canan. Canım. Cananım. Gönül kuşum. Ötüşün kelimeleri anlamsız kılar. Günüm, günaydınım. Bitmiyor içimdeki özlem. Bitmiyor yangınım. Tüm adamları önce öpüp sonra öldürüyorum. Böylelikle önce seni sonra kendimi cezalandırıyorum. Yanım, yanlıştın. Uzaktın ve çok yalnızdım. Odamdaki tek aynam. Ne zaman aynaya baksam sanki sen bakıyorsun bana. Kırık kanadım, eksik gülüşlerim. Beni gelişinle güldürüp, öpüşünle yaşama bağladın. Günaydınlarım, gidişinle beni neden öldürdün? Masamda bir kül tablası ve yokluğun için yazılmış üç beş mektup var. Eğer merak ediyorsan söyleyeyim, sensiz her şey çok normal. Anormal olan tek şey benim. Bak gece oldu.
Yatağım, düşümdeki adam. Selam verdiğimde cevap alamadığım oyuncak ayım. Oyunum. Çocukluğum. Köpeğini unutmadım. Yarı uyur yarı havlar o Karabaş hala aklımda. Dudaklarının hemen yanında. Bunları, anımsadığımda gülümsediğim tarafa koydum. Ellerini ve gülüşünü ise anımsadığımda hüzünlendiğim tarafa bıraktım. Aynı senin gibi, ben de bıraktım. Onlara ne dokunuyorum ne de gülümsüyorum.
Düşüne geliyor mu yüzüm? Yoksa hala sadece bedenimle mi ilgileniyorsun? Kalp ağrıların nasıl oldu? Hala hoşuna gitmiyor mu senin için üzülüyor olmam? Hala sadece sen mi ilgileneceksin benimle? Sen benim her şeyimken, her şeyimi bilirken ben yabancı bir kadın mı olacağım sana? Sen, her şeyim. Karış karış bilirdin bedenimi, her şeyim. Hatırla adam, her şeyimdin. İçimdin en başta sonraysa dışım. Insan göğsünde uyumadığı birinin bedenini nasıl ateşler altında bırakır? Sen bunu nasıl yapabilirsin? Ben buna nasıl müsade edebilirim? Sen kimsin adam, kimdensin? Sen nereden geldin günüme? Hangi kapıyı açtım ben sana? Nerede isabet ettin günaydınlarıma? Uyan adam, ben senin kadınınım. Uyan, o küçük kız çocuğu benim. Sen benimsin. Lütfen uyan, sen öldün ama ben seni öldürmedim.
Aksine tekrar tekrar doğurdum. Sen benim erkek çocuklarım oldun. Şevkat, sen vurduğunda kanayan içimle elini öpmelerimdi. Merhamet, sensiz yiyemediğim ekmekleri köpeklere emanet etmelerimdi. Ben çoğu gece annene özendim, annen olmak istedim. Ondan ya, sen öldün ben tekrar doğurdum seni. Yerine gelen her kız çocuğunu ise ellerimle gömdüm. Ben kendimi gömdüm, seni doğurdum. Çok isterdim senden olmayı. Ben aşkımızın meyveleri öptüm. Susuz gecelerde onlara tükürdüm. Düşkündüm. Dedim ya adam, çok düştüm. Doğurduğum oğlanları boğduğum geceler de oldu. Bağışla. Şevkatli bir deliyim ben. Affet, aklım sende. Korkum senden. Düşkünlüğüm bile senin yüzünden. Tüm kötü alışkanlıklarımın sebebi o günaydın. Erken kalkmalarım. Geç yatmalarım. Pişman değilim. Yine de keşke öpseydim.
