Sen giderken yanında Pazarları sana yazılan şiirleri de götürdün. Bir Istanbul hayalini eskittin mesela. Bir çok yalanı canlandırdın. Kazançlarım da oldu kayıplarımın yanında. Biliyorum ki, ilk defa değildi. Bu ilk yanlışım değil, sense benim ilk yanılgım değilsin. Akasyaları ağlatmış olmak seni iyi biri yapmıyor. Çünkü ben biliyorum ki, senden sonra kimi öpsem ardından büyüttüğüm akasyalar ağlayacak. Bu güneş sana çok kızacak. Oysa sana güzel gelebilmek bir zamanlar en büyük arzumdu. Başkalarına kenetlenmiş o dudaklarından dökülen iki güzel kelama adımı unuturdum ben. Yanımdan geçip giden sakallarına düşlerimi asar, bir müddet böyle yaşardım. Çok yorulduğumu sensiz yatağa girmeden asla anlamazdım. Sen benim arkandan bakışlarıma aldırış etmeden kaptırır giderdin gökyüzüne. Sen güldüğünde sanki iki kat yaşar, bir köşeye çekilir zamanın durmasını beklerdim. Benim gökyüzüm sendin. Şimdiyse kaptırmış gidiyorsun gökyüzüne. Ben ardından bakarken, sevilmiyoruz sevgilim. En az o kadar da sevmiyoruz. Bir başkasını öpüyorum ve feryat ediyor akasyalar, bahçemizde. En acısı sen değilsin deyip de teselli ediyorum kendimi. Benim apartman dairelerine kapatılmış düşlerim var. Benim nice adamlardan terk edilişlerim var. Seninkiyse bir başkasını öptüğümde geçecek türden. Öp diye içten içten haykırdığım düşler ülkemden çıktığımda, artık öpme diyebiliyorum. Şimdilik ben, yokluğunla yetiniyorum.
