Haklıymışsın zaten olmazmış. Ben adımlarımı geri geri atarken saymışım ve yaklaştım sanmışım. O iyi temennilerin hepsi de yalanmış. Zaten kimse de bizi bir filmin ortasına bırakmadı. Burası film setleri kadar samimi de değil, günler o kadar yoğun da geçmiyor. Bir şeyler bir sene daha çalışınca daha iyi bile olmuyormuş. Ben hep yerimde saydım. Sense hep ilerilere gittin bazen geriledin ama durmadın asla. Bu kez yaptım sanmıştım, ilk kez hayatımı ileriye götürüyorum sanmıştım ama ben başladığım yerdeyim. 30 Haziran 2012 de olduğum yerdeyim bak üç sene oldu. Cinsel bölgemdeki doğum lekesi gibi kazınmışım hayatın bir noktasına ve hep aynı şeyleri yapıyorum ve uç örnekler vermek de bunlardan biri. Ama sen çok ilerilere giderek bana hep olmayacağını söyledin çünkü görüyorsun. Pollyannacılık oynamadın benle. Çoğu zaman ne yapmak istediğini bilmedin ama bi şeyler yaptın. Bense hep ne yapmak istediğimden emin olup asla bir şey yapamadım. Ben çok istemiştim sorduğunda sana kazandım müjdesi verebilmeyi ama sen sormadın bense kaybettim. Şimdi sen bunda da bi güzellik bulurdun ve yanımda olsan kesinlikle bi çıkışı olurdu. Ama yok. Umarım okumaya değer bulmazsın. Çünkü hayatına mola vermek sana yakışmaz.
"Şuan gerçek olsaydı konuşmak zaman kaybı olurdu. Kollarında olup gözlerine bakacağım ve aklımı senden ayırıp konuşması için çalıştıracağım. Düşüncesi bile komik geldi. Ne gerek var. Zaten bakarken anlaşırız yeterince."
Güldüm ya evet. Zaten biz çok konuştuk. Hiç bakışmadık.
"Bu eksiği kapatmak zorundayız. Tüm gece bakışmak. Sevişsek bile gözlerimizi ayırmamak zorundayız."
Bundan sonra hep bakışmak bence. Sevişsek bile. Bile.
"Neden bileye takıldın."
Insanlar için çok kolay. Bir kadınla sevişmek ne kadar zor olabilir. Ya da bir erkekle.
"Hayır zor. 3 yılda bir kez bile alamadıysam seni koynuma zordur. Bile dedim çünkü önce saatlerce paylaşmamız gereken muhtaç kaldığımız bir huzur var."
