Bugün yine katıldığım seçmelerden reddedildim, aslında bu duruma alıştım ama aileme bunu söylerken artık utanıyorum. İdol olma hayalim için okulu bıraktım şu ana kadar 50 ye yakın seçmeye girmişimdir ama sonuç olarak yine bu bankta,elimde yoğurdumla oturuyorum.
Wooyoung cebindeki telefonun çaldığını hissetti, arayan annesiydi
+Alo, oğlum
-Efendim anne
+Eve gelmedin de merak ettim.
-Birazdan gelirim o zaman konuşuruz olur mu?
+Olur, bekliyorum.
Yavaş yavaş eve gitmem iyi olucak ama anneme nasıl yine reddedildiğimi söyleyeceğim.
Yine telefonu çalar fakat sadece numara vardır
-Alo, buyrun
+Jung Wooyoung değil mi?
-Evet, benim
+KQ Ent. a başvuru yapmışsınız doğru değil mi?
-Evet
+1. Seçmelerden başarıyla geçtiniz, tebrikler.
-Gerçekten mi? Çok teşekkür ederim. (Kalp atış hızı neredeyse dışarıdan duyulacaktı)
+Fakat bian önce şirkete gelip imzalamanız gereken belgeleri imzalamalısınız
-Yarın sabah erkenden geleceğim.
+Birde, bavulunuzla gelmeniz iyi olur yurda yerleştirilebilirsiniz
-Anladım. Tekrardan teşekkürler
Bu kadar sevindiğim başka bir an yakın zamanda olmamıştı. Hemen eve gidip anneme ve babama söylemeliyim.
Woo, koşarak eve gitti.
+Oğlum yavaş, neden böyle koştun?
-(Nefes nefese) Anne --- sonunda --- seçmelerden geçtim.
+Çok sevindimmm. Bunu başaracağını biliyordum.
İkisininde gözleri doldu ve sarıldılar. O sırada Woo'nun babası gelip;
+Noluyor bakalım burda?(gülümseyerek)
-Oğlumuz seçmelerden geçmiş, daha ne olsun?
+Woo, doğru mu?
-Evet baba, sonunda oldu
(3ü birlikte sarılır ve ağlamaya başlarlar)
Sabah annemin valizi dolaptan indirdiğinde çıkan gürültüyle uyandım. Ben uykumu alıyım diye annem valizimi hazırlamaya başlamış. Sanırım bugün onlarla geçireceğim son gün. Bundan sonra uzun bir maraton beni bekliyor, onları görmeye bile uzun bir süre gelemeyecegim. Kalkıp kahvaltımı yaptım annemle valizimi hazırladık ve onlarla vedalaştım. Taksiye binip şirkete geldim. Burası artık evim, içindeki insanlarda ailem..
