Chapter Twenty- One

150 5 2
                                    

I miss you

I woke up with a throbbing head. My hands are both on my head suppressing the pain from a hang over.

I widely open my eyes and roam around it.

"Holy Shit!" I muttered after realizing that I was not in the room where I should be.

"Putang ina!" Mura ko ulit pagkatapos kong tignan ang kabuuan ko at hindi ko na suot ang suot ko kagabi. I am now wearing an oversized shirt and a boxer. Wait, boxer? Which means I was in a guy pad? "Tanga- tanga!" Nahilamos ko ang mukha ko gamit ang mga palad ko. I even touched my private part if it hurts—-"thank goodness" I sighed.

Agad akong bumaba ng kama. Nadapa pa ako at natungkod ko ang aking tuhod kaya napangiwi ako sa sakit. "Damn it!"

I opened the door and I peep to see to whom is this place. No one is around the dining and the living room.

Binuksan ko ng maigi ang pinto ng kwarto at naka tip toe na naglalakad. Trying to escape discreetly.

At first glance, alam mo na kaagad na lalake ang tumitira dito. But, I try my harddest to stick with my goal... and that is to escape. Nakakahiya!

I successful reach the door...so I sighed.

"Sorry po!" I muttered as if there is someone aside from me in the room.

Wala na akong hinintay pang pagkakataon at binuksan na ang pinto at dali- daling lumabas. Para akong magnanakaw sa kasiyahanh nakalabas ako ng hindi ako nahuhuli.

But, all of a sudden I rememeber something is missing. Shit! My clothes!

Nasampal ko ang ulo ko sa katangahan. I was too occupied escaping and saving myself for more embarrassment scenario that I forgot to change or even bring them with me.

Ugh! Kung kailan tumanda dun pa naging tanga.

Umalis na rin ako at hinayaan na lang ang katangahang ginawa ko. Di na rin naman ako makakapasok sa loob dahil na locked na yun.

Pagkabalik ko sa unit ni Marie ang dami nilang tanong sa akin. Wala din naman akong maibigay na sagot dahil di ko naalala ang nangyare. I told them I thought it was Marie, but, turned out it was a guy.

They apologized to me because due to their drunkness they didn't notice that I went outside na pala. Pupunta na sana sila sa baba, sa security para ipahanap ako pero nagkasalubong kami kaya pumasok na lang kami ulit sa unit niya.

Nanghiram nalang ako ng damit kay Marie para naman mukha akong desente sa harap ng mga magulang at anak ko. My dad will scold me if he will see me with that kind of clothes.

Pagdating ko wala sila mommy at daddy namasyal daw at sinama ang mga anak ko. Pabor yun sa akin dahil sabog talaga ang utak ko ngayon sa nangyari kagabi. I did not expect that we would go that far. Bogus talaga kahit kailan si Marie.

The whole day tulog ako. I told our maids not to wake me anymore because I can still feel the pain in my head because of too much alcohol. Nahihilo din ako. I don't have work today because I will attend an auction later. So I have a lot of time to rest.

Nagising lang ako ng may nararamdaman kong may humahalik sa akin. Pagkamulat ko agad bumungad sa akin ang mga anak kong may malalapad na ngiti at patuloy akong hinahalikan.

The Taste of Trouble of Skinny DippingTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon