Tüm yaşananlardan sonra sonunda beklenen –daha doğrusu bitmesini dört gözle beklediğim- parti için 3 saat vardı. Sokakta koşuşturmanın ardından yaşadığımız bağırışma, kaçış, ve yapılan uzun açıklamalar sonrası parti sonunda bir daha birbirimizin yüzüne bakmayacağımız kararını vermiştik.
Pek parti meraklısı olanlardan olmadığım için kıyafet konusunda zorlanacaktım. Dediğim gibi de olmuştu. Birkaç dakika boş gözlerle dolabıma baktıktan sonra aklıma, bayramlarda annemin bana zorla aldırdığı ama hiç bi zaman ben tarafından giyilmeyen elbiselerim geldi. Anneme içten içe teşekkür ediyordum. Tanrım bu elbiselerin değerini yeni anlıyorum.
Hızla yatağımın altındaki giyilmeyenlerimin arasında elbiseye dair herhangi bir şey aradım. 3.sınıfta en yakın arkadaşım sandığım bay kayıp ayıyı bile bulmuştum ama elbise cinsinden hiçbir şey yoktu. Yavaş yavaş o elbiselerden umudumu kaybediyordum ve elbşse bulmak için başka yerler düşünüyordum. Elbise almak için vakit yoktu. İşte tam anlamıyla şuan sıçmıştım.
Tabii ya! Tanrım nasıl unutabilirim? Doğum günümde halamın bana aldığı mini bir elbise vardı. Hafif kabarık içinde tül eklemesi olan, kısacası tarzıma uygun ve sevdiğim tek elbise oydu. Tek soru şu; O elbise hangi cehennemde?
Biraz düşündükten sonra aklıma elbisemi bulabileceğim bir yer geldi. Oyuncak sandığım. Tanrım söylemesi bile utanç verici. Daha utanç verici bir şey varsa o da elbisemin orada ne aradığıdır. Geçen sene içine kapanık bir kızdım. Çevremdeki insanları tanıyordum, ama onlar bana uzaylıymış gibi geliyordu. Bende oyuncak ayıları tercih ettim. Kıyafetlerimi o ayılara giydirir, dar veya bol gelirse depresyona girerdim.
Hızla dolabımın üzerinde duran sandığı almak için kenardaki sandalyeyi önüme çektim ve üstüne çıktım. Sandığı kavrayıp kendimi ağırlığına alıştırarak kaldırdım. Önce yavaş yavaş sonra aniden.
Ani hareketim karşısında kendimi yerde buldum. Sandık üzerime düşmüştü ve içinde ne varsa etrafa dağılmıştı. Bileğimin acısını hissettim. Ani hareketim yüzünden incinmiş olmalı. Acısı vücuduma dağılırken diğer kolumla sandığı üzerimden ittim ve etrafta elbisemi aramaya başladım.
Çok uzun sürmemişti. Yatağımın yanında duruyordu. Hemen elimi uzatıp aldım ve kolumun acısı tekrar bedenimi doldurmaya başladı. Nasıl ani bir hareket yaptıysam. Acıdan inleyebilirdim. Üzerimdeki dünden kalma giysileri çıkararak elbiseyi giydim. Kumaşın altında duran tülü elimle düzelttim. Beyaz straplez olan mini elbisenin üzerine siyah kemerimi taktım. Elbisenin içinde bu kadar güzel göründüğümü cidden bilmezdim. Altına Minik siyah puanları olan ten rengimi belli edecek siyah çorabımı giydim. Kıyafetime uyacak bir kolye ve birkaç tane bileklik alarak makyajım ve saçlarım için banyoya yöneldim. Hafif bir makyajdan sonra saçlarıma şekil vermeye başladım. Saçımın çoğunluğunu sol tarafa atarak diğer kısmı tel tokalarla arkaya doğru tutturdum.
Tüm hazırlığım sona ermişti. Saate bakmak için odama doğru yöneldim.
20.13 Tanrım! Geç kaldım! Çoktan gelmiş olmalı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KarmAşk
Teen Fiction''Ve ben belki de kısa bir zaman sonra, onun gülüşünü bile unutacaktım. Bakışlarını, kokusunu ve belki de sesini. Ama kızıl saçları... Kızıl saçlarını hiçbir zaman unutmayacaktım.''
