KarmAşk

KarmAşk - 13. Bölüm - Final-

Şarkıyı Doruğun Ağzından Olan Bölümle Birlikte Okuyun pls :3

Şarkı : Skyler Grey - Words

''Şey ben.. Açıklayabilirim demeyeceğim çünkü açıklayamam. Sadece bak ben ben özür dilerim. Doruk açıklayabi..'' odadan hızla çıktı ve saniyeler sonra ön kapının çarpma sesi geldi. Doruk ne araya buraya girmişti? Ne zamandan beri görmüşlerdi bizi? Annem şaşkın gözlerle bir bana bir Buğraya bakıyordu. Bende Doruğun yanına gitmek için hızla odadan çıktım. Belki beni affedebilirdi. Ah tanrım tabii ki affetmezdi. Kendimi nasıl Buğra ya bırakabilmiştim? Doruk apartman merdivenlerinden aşağı hızla indi. Aramızda bir kat farkla bende onu takip ettim. Ona yetişebileceğim konusu bile kesin değildi. Onu kaybedemezdim. Bir defa bağırdı diye bu kadar gurur yapabilirdim evet ama elinde sonunda barışırdım. Ama şimdi.. Şimdi onun beni affetmesine muhtaçtım. Nefretimi geri kazanmalıydım. Kapının önünde duran peugeut 308'i uzaktan kumandayla açarak arabaya bindi. Bir dakika. Arabası mı vardı? Ehliyetini almış olamazdı. Bu araba nerden çıkmıştı. Daha önemlisi.. Araba kullanabiliyor muydu? Daha arabayı çalıştırmadan hızla ön yolcu koltuğuna geçtim. Acemi olduğunu biliyordum ama şuan açıkçası umurumda değildi.

''İn arabadan.'' Sesi kızgın ama sessiz çıkmıştı.

''Hayır.''

''İn arabadan Miray.'' Yüzüme döndü. ''Miray şu lanet arabadan in!'' Ah yine bağırmıştı. Benim bağırışmaları sevmediğimi hala öğrenememiş miydi? Yine ona bu konuda küsmeyecektim. İnmemekt inat edip emniyet kemerini bağladım. Arabayı çalıştırdı. Burnundan soluyordu. Direksiyonu öyle kavramıştı ki kavradığı şey kolum olsaydı acıdan kıvranırdım. O derece.

''Ben.. Ben sana kendimi affettirmek için.. Ben yeni arabamı ilk sana göstermek için evine geldim Miray!'' Nefes aldı. ''Sana kendimi affettirebilmek için yanına geldim. Nasıl bir mutlulukla geldiğimi tahmin bile edemezsin.'' Sesi titrediğinde gaza yüklendi. Hız yavaş yavaş artıyordu ve bende yavaş yavaş koltuğa gömülüyordum.

''Beni onunla mı cezalandırdın Miray? Bunu yapacak kadar adı olduğunu bilmezdim. Öz olmayan babamın aldığı arabayla bu lanet yere geldim. Ben senden nefret ederken bile seni seviyordum Miray. Gülüşünü biliyordum, nefret ettiğinde burnundan nasıl soluduğunu.. Ağladığında gözlerinin nasıl kızardığını, güçlü olmaktan yorulduğunda bile güçlü kaldığını, o lanet olası yasak yere herkesten uzaklaşmak için gittiğini biliyorum. Emin olduğundan daha fazla süredir seni seviyorum ben Miray. Ve sana yanlışlıkla bağırdığımdan ve o saçma salak cümleleri kurduğumdan dolayı perişan olmuştum. Senin kadar üzüldüm Miray. Ben bile kendimden nefret ettim. Tüm bunlardan dolayı sana bir özür borçlu olduğum için evine geldim ve ve.. Ve sen o soktuğumun piçiyle öpüştün! Ben bunu hak edecek kadar hiçbir şey yapmadım. Ben seni tanımadan önce bu kadar adi olduğunu bilmezdim. Bir cümle ve bağırış yüzünden böyle salaklık yapacağını bilmezdim.'' Her geçen dakika gaza daha da çok baskı uyguluyordu. Koltuğa yapışmıştım. Korkuyordum. Ve daha ehliyeti bile yoktu. Sessizce dediklerini hazmetmeye çalıştım. Haklıydı. Onu fazla cezalandırmıştım. Bunları bağırarak söylemişti. Ve ben hala ona hak veriyordum. Dediği şeylerde hep adımı kullanmıştı. Her zaman nefret ettiğim 'Kızıl' lakabını bir kez olsun kullanmamıştı. Sessizliğimin içinden bir hıçkırık sesi duyuldu ve elmacık kemiklerimin olduğu bölgenin ıslandığını fark ettim. Şuan kendimi savunamayacak haldeydim. Çıtım bile çıkmamıştı. Birkaç dakika sonra daha da hızlanınca boğuk sesimden bir özür çıktı. Bana sanki bu kelimeyi ilk defa duyuyormuş gibi baktı.

''Tabii ki özür dilersin. Ah'' gözlerini devirdi. Hala sinirliydi. Çok, çok sinirliydi.

''Sen bana her ne yapmış olursan ol ben seni böyle cezalandırmazdım. Ben sana söz vermiştim Miray. Ama sen hala bana güvenme konusunda tereddüt ediyordun. Söyle bana Miray.'' Yüzüme baktı. Sağ elimle gözlerimi silip ona baktım. Araba hala hareket ediyordu.