Tanıtım bölümündeki videoya bakabilirsiniz.
🕯️
''Bir kum tanesi kadarız bu evrende. Cennet de bu dünyada, cehennem de.''
♟
Burası bir cehennem. Burası bir yok oluş. Burası KAFES.
Bir girişi vardı. Fakat çıkışı bulmak imkânsızdı. Kuşlar kafeslerden...
Her kitabın başında olduğu gibi buraya da tarih ve saat bırakıp geleneği devam ettirmenizi rica edeceğim.
8 Nisan Perşembe. Saat: 18.43
Bu girişi olan bir dünyanın çıkışa uzaklık hikâyesidir.
O zaman şimdi sessizce ilk adımınızı atın. Unutmayın, çıkışı olmayan bir dünya burası...
♟ Burası bir cehennem. Burası bir yok oluş. Burası KAFES. Bir girişi vardı. Fakat çıkışı bulmak imkânsızdı. Kuşlar kafeslerden kaçmıştı. Kelebekler sarmaşıklara dolanmıştı ve maçalar geride kalmayı seçmişti. Zihinler dondu, şimdi kalpleri kullanma vakti. Kalpsizler bir adım öne!
.Burası cennet sanılan dünyanın en soğuk cehennemi. Burası KAFES. Giriş var, çıkış yok!
Şimdi bizimle bir kayboluşa ve bir kaçışa hazır mısınız?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
''Bir kum tanesi kadarız bu evrende. Cennet de bu dünyada, cehennem de.''
KAFES 1
Giriş
''Atılan Her Bir Adım Çıkışa Yaklaşmak Demekti''
#Scarlett Rose - Dark Times #Louane - Je Vole
♟
Kırılgan, kristal kar taneleri yeryüzüne düşmeye başlamıştı bile. Hava karanlık ve bir o kadar da soğuktu. Genç kızın soğuktan kızaran burnu ve çatlamaya yüz tutan elleri sanki bir çıkış yolu arar gibiydi. Düz, siyah, uzun saçları yüzünün her yanını kaplamıştı. Vücudundaki uzuvların soğukluklarının yanı sıra zihninin içi alevden bir topa dönüşmüştü. Düşünceleri zihninin duvarlarına çarpıp canını acıtıyordu. Fakat düşündüğü acı değildi. Çünkü o acıyı hissetmezdi. Tek düşüncesi kaçış ve bir çıkış yolu bulmaktı.
Tahminin çok daha ötesiydi sıkışmış olduğu bu yer. Kalabalık ve bir o kadar da kimsesiz bir yerdi burası. Bir felaketle düşüldü bu çemberin içine ve çıkış yolu yok oldu. Bir grup insanın yaşıyor olduğu bu yer gün geçtikçe birer birer ölüme sürüklüyordu insanları. Çünkü, çünkü burdaki insanları ölüme sürükleyen bir sebep vardı. Sebebi henüz bilinmese de belki bir katil vardı. Ya da en basitinden intihara sürükleniyorlardı. Dediğim gibi, burası çıkışı olmayan bir dünya.
Burası KAFES...
Genç kız üzerine uzanmış olduğu iki metrelik kumaşın bir ucunu ayak bileklerine sarmıştı üşümemek için. Nefes kesici soğukluk tüm bedeninin ele geçirmiş ve tüm vücudunun uyuşmasına sebep olmuştu. Karanlık ve alçak tavanlı bu hücre sadece ona aitti. Rutubet, nem, soğukluk, küf, pas ve konforsuzluk hiç önemli değildi. Çünkü böyle bir hücreye sahip olmak bile büyük bir ayrıcalıktı. Hücresiz ve odasız kalan onlarca kişi vardı. Dar ve loş koridorlarda sabahlayan insanlar sabahı zor ediyordu. Fakat genç kız onlardan biri değildi.
